accessoires

De plank rechtsboven is klaar, en de helft leger. Nu door naar de tweede plank van links. Engelse boeken en vaasjes. Vaasjes met een geschiedenis. Ik kijk graag op zondagavond naar vtwonen, een programma waarin het huis van mensen opnieuw wordt ingericht. Vaak hartstikke mooi, en met de leukste nieuwste meubels. Maar waar ik me altijd over verbijster, is de aankoop van "accessoires." Je koopt een kuubje onnodige, doelloze voorwerpjes alleen om het oppervlak van een kast of tafel gezellig te maken. Mijn accessoires zijn allemaal betekenisvol. Ik heb ze gekocht wegens grote schoonheid, gekregen van dierbaren, ze zitten stikvol herinneringen en hebben allemaal een verhaal.
Het doosje links komt uit Schotland. Ik heb het gekocht toen paps en mams daar eens bij ons logeerden, mijn moeder kocht er zelf ook een, we vonden ze zo fijntjes bewerkt. Ik heb er kindekes melktandjes in verzameld, en nu zijn de trouwringen van mijn ouders daaraan toegevoegd.
Het vaasje linksachter is er een van een setje. Het tweelingbroertje is gesneuveld, helaas. Ze kwamen bij de stiefmoeder van mijn oma vandaan.
Daarnaast staat een parfumflesje uit Oman. Dat heb ik meegenomen uit mijn ouderlijk huis. Als je het stopje eraf trekt, zweeft er nog altijd een Omaanse geur je neus in.
De grote vaas kreeg ik van oma. Zij nam altijd iets voor me mee van haar vakantiereisjes, en altijd iets wat helemaal mijn smaak was, waar ik oprecht blij mee kon zijn.
Het rode vaasje kreeg ik van mijn moeder. We liepen over de Heerenveense braderie, jaren zeventig ergens, en bij een pottenbakkerskraampje trok het mijn aandacht. En toen kreeg ik het zomaar! Dat gebeurde eigenlijk nooit. Ik was het schoolvoorbeeld van een enigst kind dat NIET verwend werd.
Nu ben ik een moeder die verwend wordt. Op onze reis door Jordanië wist kindeke dit tere blauwe vaasje te kopen en verborgen én heel te houden voor mij, tot aan Sinterklaas. Toen ik eens ergens moest schrijven over "het meest romantische cadeau dat je ooit kreeg" koos ik dat.