jungle

Dit is nou typies een Marie Kondogevalletje. Gekocht omdat het een koopje was, en een klassieker. En omdat ik Kleine Hiawatha wel kende uit de Donald Duck. Wat alvast helemaal nergens op slaat. Dan staat het in de kast en wordt zo'n asielzoeker die steeds meer goede redenen verwerft om te mogen blijven.
Want vast moet dochterlief het voor haar lijst lezen. (Neuh.)
Of vast ga ik het nog eens lezen want het is een klassieker en ik ken uw klassieken.
En vast komt er ooit, als ik geluk heb binnen vijftien jaar, een kleinkind, dat dan na nog eens vijftien jaar – ik ben inmiddels 87 – komt kijken of oma nog boeken voor zijn lijst in de kast heeft staan.
Of de wereld vergaat en er zijn geen ebooks meer en dan heb ik tenminste nog een mooie klassieker in de kast.
En hij was zo goedkoop! Daarom kocht ik hem toch! Schreeuwend en protesterend houdt hij zich vast aan de plank. Maar het ministerie van Kondose zaken is onverbiddelijk. Geen van deze redenen brengt mij vreugde. Ik weet immers geeneens hoe je Mowgli moet uitspreken. Scheer je weg, terug naar de jungle met jou!