groen achter de oren

Ik was nog maar nauwelijks op de vlieghaven Schiphol aangekomen, of ik hoorde vraagtekens rinkelen. Ik was weer helemaal groen achter de oren.
Er zijn onderzoeken die aanwijzen dat repatriëring een mens niet ongeroerd laat. Zelfs al zijn je ouders bestudeerde mensen, naar mijn inziens zal dat geen doorslag spelen. Ik wil niet alle mensen over één kam scharen, maar bij mij is de knop echt omgeslagen toen ik terugkwam in Nederland.
Ik dacht dat ik de jaren zeventig zou herleven, terug in de gemeente Achterkarpsel, ik had immers een appeltje tegen de dorst, maar ik werd met verbazing geslagen. Het was moeilijk te behapstukken hoeveel er veranderd was.
Ik zal eens even wat dingen voorbijlopen.
Zo werd er met de pet naar het onderwijs toegegooid. Dat is iets wat mij als onderwijzersdochter zó aan het hart ligt. Nederland heeft daar beslist tekortgeschoten.
Iets anders waar mijn hart sneller van ging lopen, was de spliksplinternieuwe zorgverzekering. Daar kan ik me echt over verontwaardigen. Daar blijft zoveel geld aan de kapstok hangen, dat werkt al die rijke bestuurders in de kaart. Deze problematiek zou het tot agendapunt van alle politieke partijen moeten halen. Het flipte mij echt de pan uit.
sint omanEn zelfs Sinterklaas, die tot in Muscat, Aberdeen en Houston zijn tenten had neergestreken terwijl hij soms geen steek voor ogen zag, was nu geheel doorspeend van humor. Natuurlijk moet het recht zijn beloop hebben, maar hoe dit vuurtje werd aangestookt sloeg mij met verbazing. Het heeft er bij mij toe geleden dat er steeds minder enthousiasme wordt opgewakkerd.
In Amerika verlangde ik soms naar Nederlandse televisie, maar nu bleek er niet veel voor mijn gading meer bij te zijn. De van BN'ers doorzeemde programma's vierden hoogtijdagen, welke rampen zich in de wereld ook voldeden.
En als er een ramp was, waren zij er om de wiedeweer bij om de handen in elkaar te sluiten. Loodrecht tegenover de aan hun lot overgeladen slachtoffers zetten zij zich dansend en zingend in voor het goede doel.
Ik wil ze echt niet in een kwaad zonnetje zetten, als er een zwaluw over de dam is volgen er meer, maar wat voor gevolgen heeft dat op de slachtoffers? Ik maak me stug dat het niet wetenschappelijk gestoeld is. En vaak zingen ze zo vals als een hoepel.
Dit wordt mij natuurlijk op veel kritiek gestaan, maar als herinburgeraar achtervolgde ik het spoor van verandering, al die hekele punten en culturele verschijningen die Nederland hadden veranderd. Ik zal het wel uit mijn hoofd halen om dit in een feestelijk tintje te gieten, ook al speelt iedereen nog zo de verloren onschuld.
Oja, en dan die ambtenaren van de burgerlijke staat die geen homo's willen trouwen. Wanneer komt daar nu eens een mortuarium op?

afbeelding
Dit bericht is geplaatst in schrijven, tijdgeest met de tags . Bookmark de permalink.

1 Reactie op groen achter de oren

  1. Ferrara schreef:

    Hella, had er via de nieuwsbrief al van genoten en deed het hier nog eens over.
    Goed geslaagd! Zal volgend jaar beter mijn best doen met aanleveren.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *