mag niet klagen

Altijd weer die vraag: hoe kan het toch dat zoveel mensen depressief zijn in een land waar 'we' het zo goed hebben.
In de Volkskrant vandaag een artikel waarmee ik het inhoudelijk voor het grootste deel volkomen eens ben. Er wordt niet gekeken naar de maatschappelijke oorzaken van depressie (hoewel men dat wel doet als de grotere aantallen depressieve vrouwen verklaard moeten worden), depressie is je eigen schuld. Had je maar niet zo negatief in het leven moeten staan. De kracht van positief denken wordt verheerlijkt.
Allemaal waar. Maar dat vertelt ons niet hoe het dan komt dat we daar depressief van worden. Dat komt niet door het aangeprate schuldgevoel (schuldgevoel is eerder een symptoom dan een oorzaak van depressie), door stress (stress is vaak een voorbode van depressie, geen directe oorzaak), door ongezonde leefomgevingen (hoewel dat wel kan leiden tot lichamelijke klachten die op hun beurt weer depressie in de hand kunnen werken).
Wat volgens mij de belangrijkste oorzaak is van de meeste depressies? Ik noem het graag het "ik-mag-niet-klagen-syndroom." Er is een bepaalde emotie die we onszelf niet toestaan.
De redenen waarom we die emotie niet mogen voelen zijn vaak wel in de maatschappij gelegen. Er rusten tegenwoordig taboes op zoveel emoties! We moeten ons altijd gelukkig voordoen. Online, maar ook in irl sociale contacten. Hoe gaat het? Prima!
We mogen nergens negatief over denken, want stiekem zijn we allemaal besmet met het The Secret gedachtegoed dat preekt dat we alle rotdingen die ons overkomen zelf uitgelokt hebben met onze boze gedachten.
Heel gevaarlijk is ook de cognitieve therapie. Die is heel simpel: ben je somber over je werkloosheid, je huwelijk, de regering, het milieu? Moet je gewoon je gedachten veranderen! 1 – 2 – 3 … en beter ben je! Je bent een domme sukkel als dat je niet lukt. Wat hier zo vreselijk gevaarlijk aan is, is dat dit dus impliceert dat het hebben van kritiek op hoe iets 'nu eenmaal' is ingericht wordt geframed als een ziekte die je jezelf aandoet met je negatieve gedenk.
Met andere woorden: twijfelen aan de status quo is verboden.
Dé oorzaak van depressie is het onderdrukken van één bepaalde emotie. Daardoor raakt het hele gevoelsleven onderdrukt, inclusief de plezierige gevoelens. Dan dooft het licht.