de bron

Dit is een van de mooiste gedichten over schrijven en creativiteit die ik ken. Het beeld van die vijver, de bron waaruit het allemaal opstijgt, het beeld van het kunstenaarskind dat veel beter weet dan je rationele zelfje waarover je schrijven moet, die hand in dat kroos – hoe mooi gezegd: een wak in het kroos – die ons eraan herinnert hoezeer schepppen een lichamelijke bezigheid is, geen verstandelijke, en hoe snel de muze zich terugtrekt als je haar niet eert, alles uitwissend dat daarvoor nog schitterde.
Wonderlijk ook hoe zo'n keurige meneer in pak zulke droomrake gedichten schrijft, en wat een vooroordeel van mij dit blootlegt, alsof dichters per se geitenbreiers met een sikje moeten zijn, van die zelfingenomen alternatievelingen die we bij Boerin zoekt Vrouw zagen, afgelopen zondag.
Het is een gedicht dat inspireert, dat je boven je schrijftafel zou moeten hangen. Verzin daar maar eens een liedje bij.

79 Triggerfinger - I Follow Rivers