Lees eerst maar het stuk van Petepel want hij heeft prachtig verwoord waarom het Eind Goed Al Goed hem zo slecht bevalt.
Er doen over Het Einde heel verschillende uitspraken de ronde. Renate Dorrestein geeft af op het open einde: "Ik ben bang dat het een smoes is. Het open einde is een vluchtroute voor schrijvers die hun geduld met het verhaal hebben verloren. Of die niet kunnen achterhalen wat het wil zeggen."
Of neem de regels van Leo Vroman: "Het einde van een verhaal / is zo nutteloos als het kabaal / dat een symfonie besluit: / het wist het voorafgaande uit."
Hollywoodfilms emmeren vaak door tot ver na het duidelijke "enough for now." Waarmee vaak de kracht uit de verhalen gehaald wordt, denk bv aan Artificial Intelligence, die in feite slecht afloopt maar met 20 minuten sprookjesachtig gezemel alles weer teniet doet.
Voor een schrijver is het belangrijk om te bedenken: wat is het antwoord op de Story Question van mijn verhaal, ja of nee? En kan ik ook iets anders bedenken? Want zo'n Story Question is een handig stuk plotgereedschap, maar in feite moet een boek geen antwoord zijn, het moet alleen een vraag beter stellen dan ooit tevoren.
Voor Brandsporen was de meest leerzame kritiek die ik ontving: het loopt té goed af. Alle draadjes worden wel érg mooi aan elkaar geknoopt. Ik gunde het ze ook zo, mijn personages, zoals je je dierbaren ook gunt dat alles goed komt. Maar Petepel heeft gelijk, bij een afloop die al op een minder mooie toekomst vooruitloopt, kruipt het boek onder je huid en dreunt na.
Ik weet niet of ik het schrijven kan, maar voor lezen geldt het zeker: eind goed al goed is een saaie boel. Maar een té open einde mag je je lezer niet aandoen. En schrijvers: als je moet zoeken naar een einde, heb je het al geschreven. Vaak vele bladzijden eerder.
de afbeelding: Not so Happily Ever After
antwoord op 50books vraag 34
Nou, ik houd niet van een slecht einde, een open einde dat gaat nog, maar mijn voorkeur gaat uit naar een matig goed einde.
En ik vond artificial intelligence een hele mooie film, hoewel ik mij het einde niet meer zo herinner. Overigens hetzelfde thema als de troostcompany, die ik nu weer verder aan het lezen ben en nu wel mooi vind, terwijl ik er eerst niet door kwam.
Een matig goed einde, dat is denk ik precies wat ik bedoel. En de Troostcompany vond ik fantastisch.