The Mill & The Cross

Wegens een absoluut gebrek aan tv-programma's op de zaterdagavond heb ik The Mill & The Cross van de Poolse regisseur en multimediakunstenaar Lech Majewski aangezet. (kijk op de site naar de making of) Ik had er een goede recensie van gelezen, en het plaatje van Rutger Hauer als Bruegel sprak me wel aan.
Ik ben in volkomen verbijstering blijven kijken. Wat een ontzagwekkend kunstwerk. Het schilderij De Kruisdraging van Bruegel wordt tot leven gebracht. Er is echt een landschap gevonden met echt zulke rotsen, er maalt een molen hoog op die rots en God is de molenaar, de schilder bouwt zijn schilderij als een spin zijn web, we zijn in Antwerpen dat zucht onder het juk van de Spaanse bezetter (Spaans is naast Engels het enige gesproken woord dat verstaanbaar is), een man wordt op een wiel hoog op een paal gebonden (wheelified staat er in de aftiteling, klinkt als crucified) ten prooi aan de raven, een vrouw wordt levend begraven, kinderen spelen, roepen en huppelen, een muzikant blaast hypnotiserend op een kromhoorn, mensen worden in kostuums gehesen, de schilder legt aan zijn opdrachtgever uit hoe hij te werk gaat, dan staan opeens ál die mensen stil in de wereld. Alleen de paarden bewegen, en de wind in de bomen.
Zo is het vastgelegd. Maar daarna gaat het verder, er wordt gekruisigd en verhangen, kruisafname, bijzetting, onweer, en de volgende dag klinkt de schalmei en dansen de mensen hun onbegrijpelijke rondedans alsof er niets gebeurd was.
We zien het schilderij, en langzaam zoomt de camera uit, en zien we de zalen en gangen in het Kunsthistorisches waar het hangt.
Zo hoort film te zijn: een kunstwerk dat doet wat alléén in film kan en nergens anders. In dit geval is het niet te bevatten dat het zó kan. Ik ga nog veel vaker kijken om te zien wat ik allemaal gemist heb. De rijkdom!