oman 0 – het nieuws

Ik ontdekte dat ik in windows 7 mijn Omanbrieven niet meer openen kon. Heb ze geconverteerd op de oude laptop, en kwam deze tegen, aan mijn nicht.

Delft, 17 juli 1990

Lieve Juul,

Wat heerlijk dat je weer in verwachting bent! Je bent half januari uitgerekend, dus grote kans dat wij niet op kraamvisite kunnen komen. Want luister...
Gisteravond fietste ik naar de biep en halverwege tussen Delft en Rijswijk kwam M me tegemoet. Het was nog warm en het avondlicht was zo mooi. "Wat gezellig," zei ik nog, en toen kwam het: we gaan naar Oman!
Natuurlijk zouden we ooit overgeplaatst worden, toen M mijnbouw ging studeren hadden we romantische visioenen van de Perzische Golf, maar het kwam zo plotseling! Ik moest op tijd op mijn werk zijn, dus ik fietste als in een mist door naar Rijswijk. Gelukkig was het doodstil op de biep, dus ik had alle tijd om uit te vinden waar Oman ligt, op het rechterpuntje van het Arabisch Schiereiland. Het bestaat voornamelijk uit woestijn, er wonen nauwelijks mensen, en ze kweken er dadels.

zaterdag 28 juli
Ik ben een vragenschrift begonnen, heb kasten opgeruimd, winterkleren gewassen, zomerkleren gekocht in de opruiming. Wat moet er mee en wat niet? Maar belangrijker: wat moet ik daar doen?
"De Hollandsche vrouw in Indië" het staat daar zoo eenvoudig en het beteekent zoovéel. Het beteekent strijd en moeite, het beteekent een tot het uiterste volhouden om niet geestelijk af te sterven, het beteekent een in zichzelve zoeken naar voedsel voor hoofd en hart..."
Zo begint "Indrukken van een zwervelinge" van Marie van Zeggelen uit 1910. Wat moet ik in Oman doen om niet geestelijk af te sterven? Aan kunstgeschiedenis zal ik niet veel hebben, en wat zal ik mijn werk missen! Ik heb uitgevers gebeld en geschreven voor vertaalwerk, maar dat heeft niets opgeleverd. Zelf schrijven? Als dat zou kunnen ... maar wat heb ik te melden waar de wereld op zit te wachten?
Het is warm, ik zit in de serre te schrijven en hoor het carillon van de Nieuwe Kerk. In Oman is het 's zomers 47 graden!

woensdag 8 augustus
Nu Irak Koeweit is binnengevallen is de overplaatsing nog onzekerder geworden! Ik leef in een verbeelde toekomst, terwijl mijn handen hun dagelijkse verplichtingen nakomen. Het leven heeft zoiets tijdelijks gekregen en zo zal het er voortaan altijd uitzien. Kan ik daar tegen? Alleen als er íets permanent is. En dat zal ik uit mijzelf moeten halen. Waarom ben ik dan zo lui en ongedisciplineerd? Ik werk, houd huis, eet en slaap en dat is alles. Vanmiddag zag ik bij de BBC een opname van het leven van "oil people" in Saoedi-Arabië, ligstoelen rond een zwembad dus, misschien moet ik "Armoede" ook maar meenemen.
Wie weet worden we naar Assen overgeplaatst, fijn dicht bij huis. Ik houd nog altijd het meest van Friesland, soms doet het pijn als we er in het laatste zonlicht op zondagavond wegrijden, een oergevoel, het Heitelân. Hoe moet dat met een kind dat opgroeit in Oman, Maleisië, Nigeria, Schotland en waar ook?
Je hoort wel waar het schip strandt. Veel liefs voor jullie (hoe ging P's sollicitatie?) van

Hella