slagveld

Geplaatst op 13 maart 2012 door Hella

Het is gewoon de overgang en als je verstandig bent blog je daar niet over want dan neemt geen mens je meer serieus. Hysterisch gedoe met die wijven ook altijd. Hartkloppingen. Als er echt iets aan de hand was had je nu je negen levens al lang versnoept, dus raap jezelf bij mekaar en doe normaal.
Hoe hard ik mezelf ook aanpak, het helpt niet. Vroeg naar bed, laat naar bed, chips of geen chips, wijntje of geen wijntje, sporten of niet sporten, tv-kijken of geen tv-kijken, nog schrijven 's avonds of alleen een fijn boek lezen – het maakt niets uit. Als ze komen, komen ze, en kan ik het slapen verder wel vergeten.
Googledegoogle levert weer een nieuwe pil op die iedereen helpt, en die bestel ik dan dus maar. Met andere homeopathische druppels is het ook: soms helpen ze, soms helpen ze niet.
En dan schiet me opeens die zinsnede te binnen over de beste thematiek voor een roman: het hart in conflict met zichzelf. Het hart heeft zich weer heen en weer geslingerd gevoeld, de afgelopen tijd. Niet alleen dat gedoe over eindeloos geven zonder te ontvangen, ook het gebrek aan vergiffenis dat ik nergens ventileren kan, oneerlijkheid van talentlozen die bovendrijven waar getalenteerden tegen de maan huilen, de toestand van een land waar ik vroeger zo trots op was, de algehele teloorgang van het goede, ware en schone, het is een bloedig slagveld, dat hart van mij. Geen wonder dat de oorlogsdrums hun eindeloze trommelen beginnen als de bezige gedachten zich terugtrekken.
Hoe gezond is het om alles binnen uit te vechten, en hoe ongezond is het om de woede te ontketenen en de kwade krachten brandstof te bieden? Hoe ethisch is een dikke huid of een verheven ontstijging? Hoe ontruim ik het slagveld dat mijn hart is?

afbeelding

Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags , . Bookmark de permalink.

8 Reacties op slagveld

  1. Joyce van den Beuken schreef:
    13 maart 2012 om 13:48

    Mooi stuk, Hella. Uiteraard ga ik je niet raden hierin, want ondertussen weet je wel hoe bloedig het er bij mij aan toe gaat...
    Hoewel... overgave, daar zit het 'em in. Denk ik.

    Beantwoorden
  2. Ferrara schreef:
    13 maart 2012 om 15:30

    Laat je nou niet aanpraten dat overgang hysterisch gedoe is. Overgang is domweg knap lastig waar geen vrouw aan ontkomt. Er is ook weinig kruid tegen gewassen. Je bont en blauw ergeren aan opvliegers maken ze nog onplezieriger en ze komen desondanks toch wel. Onderga ze het is niet anders.

    Kieper de rugzak leeg die je hebt gevuld met overbodige ballast (ergernis) maak ruimte vooral voor jezelf. Pas dan kun je weer vrijuit/vooruit. En niet zeggen, ja maar, nee eerst goed voor jezelf zorgen, als je dat niet doet kun je ook niet goed voor de ander zorgen.
    Oef...makkelijk kletsen als je hart geen slagveld is.

    Beantwoorden
  3. elly schreef:
    13 maart 2012 om 16:14

    Geen dikke huis, geen verheven ontstijgen en toch betrokken blijven??
    Misschien Etty nog eens herlezen.
    Maar daar doe je ook een heel leven over en misschien wel langer is mijn ervaring.
    Maar misschien vroeg je niet om een reactie op die manier.
    Schrijven kan je als de beste 🙂 Graag gelezen.

    Beantwoorden
  4. Heldinne schreef:
    13 maart 2012 om 17:01

    alle reacties zijn fijn en bieden een andere invalshoek, altijd goed.

    Beantwoorden
  5. An* schreef:
    13 maart 2012 om 21:39

    Hoe herkenbaar... blij met je woorden!
    Ze geven mij in ieder geval wat lucht...!

    Beantwoorden
  6. Hanneke schreef:
    13 maart 2012 om 23:27

    Als ik dit lees, ben ik blij dat ik eens in mijn leven ergens vroeg bij was: de overgang kwam op mijn 36ste. De huisarts geloofde me pas na een jaar en bood hormonen. Nee, dank u. Als ik op een toneel stond met een opvlieger deed ik even overdreven zodat mijn rooie zweetkop niet opviel. Niemand wilde er immers aan? Ikzelf eigenlijk ook niet. Ik wist, op de opvliegers na niet eens van alle andere symptomen.
    Ik heb het gehad. Ik ben het allemaal allang vergeten. Je hebt er niks aan want je moet er doorheen, maar er komt een tijd dat het achter je ligt. Allways en al die andere gevleugelde zaken, je hebt er geen idee meer van. En je geniet van je nieuwe leven.
    Nu zit je in een soort puberen voor gevorderden. Sterkte!

    Beantwoorden
  7. Heldinne schreef:
    14 maart 2012 om 09:54

    o, die vind ik leuk "puberen voor gevorderden" en ik was zo'n braaf meisje dat nauwelijx puberde, dus nu dubbel en DWARS.

    Beantwoorden
  8. reflexxus schreef:
    16 maart 2012 om 10:52

    Ik vind Ferrara verstandige taal praten hierboven. ik zou er aan toe willen voegen: kijk vooral zelf niet naar de vrouw in de overgang op de manier zoals een macho- man dat zou kunnen doen.
    Het is fijn dat juist nà de overgang nog veel jaren komen voor ( evenwichtiger ) vrouw- (en- mens)-zijn! met juist dàn volop tijd voor lange ongestoorde vrijnachten. ((ik zeg het maar even))

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *