Ik ben echt niet zo van de mystieke ervaringen. Ik draag geen brandneteljurken, heb geen magische tattoos, en heb me lang neergelegd bij het feit dat oudere dames geen lang los haar moeten dragen. Toch heb ik met twee muziekstukken iets heel wonderlijks meegemaakt.
Ik zal het laatste eerst vertellen. Ik zat in de zon. Het was in Schotland, en daar liet je alles uit je handen vallen als de zon scheen. Een natuurverschijnsel waar je getuige van moest zijn.
Ik zat in de zon met het 21e pianoconcert van Mozart met Murray Perahia op de walkman. Dat is een concert dat me zeer lief is. Ik hoorde het voor het eerst in de trein van Wenen naar huis, met dank aan de walkman van Ron. Sindsdien hebben andere vertolkingen (ook de latere opname door Perahia zelf) me niet kunnen bekoren.
Ik zat in de zon met mijn ogen dicht, en opeens kon ik rondlopen in de muziek. Het was of de klanken decorstukken waren waartussen ik me bewegen kon. Het leek of er lichtjaren afstanden tussen de noten zaten maar de beelden waren niet licht, ze waren als een toneel bij nacht, en ik liep tussen coulissen, decorschermen en –meubels rond als in een droom. Ik schrok me helemaal kapot toen het bandje met een luide klik naar kant 2 oversprong. Maar goed ook, anders was ik vast vergeten om kindeke uit school te halen.
Een soortgelijke ervaring had ik met Let it Be van de Beatles, en nog raak ik altijd wanneer ik het nummer hoor een beetje in trance.
Het was op een schoolfuif. In de kantine was de gebruikelijke dansmuziek, luid en opzwepend. In de aula draaide onze geliefde Engelse leraar Tinge (God hebbe zijn ziel, tot ons groot verdriet reed hij zich het jaar daarna dood tegen een boom) muziek die hij zelf echt mooi vond. We zaten op de grond in de half verduisterde aula te luisteren. Bij Let it Be sloot ik mijn ogen. Ik kroop in de muziek, ik werd de muziek, het was of de muziek alle vezels van mijn lichaam bewoog, en ik die bewegingen ook kon waarnemen.
Ik weet nog dat ik achteraf dacht: als dit kan, waarom zouden mensen dan nog drugs nemen?
Ook een schrijftop2000-verhaal geschreven? Zet de link hieronder!
Papagoose
Ferrara
Veertje Vederlicht
An*
nummer 215 Janis Joplin Me and Bobby McGee
Wat beschrijf je dat mooi, dat je helemaal in de muziek zit.
Ik weet nog dat ik wuthering heights zag bij toppop en ook helemaal in trance was.
Ik heb het nummer wel 1000 x gehoord en gezien en het verveelt nooit.
Laatst gingen mijn dochter en ik helemaal los met dansen en wuthering heights zingen en mijn kleindochter van 2, een temperamentvolle dame, wist niet waar ze kijken moest😅.als ik alleen al aan dat nummer denk krijg ik kippevel.
Oh, wat heerlijk! En ja, ook een prachtig nummer.