Ah, Julien Clerc. Wie had er géén foto van hem boven haar bed, of op z'n minst de hele schoolagenda ermee volgeplakt? Het is zo grappig dat ik zoveel liedjes uit de top2000 op het jaar van verschijnen kan vastpinnen. Want 1976 was een roerig jaar. Eindexamenjaar, gaan-studeren-in-Groningen-jaar, toch-weer-samenkomen-met-de-oude-geliefde-jaar.
Maar Julien Clerc gaat niet daarover. This Melody hoort bij Schiermonnikoog, met die zeemeeuwgeluiden aan het begin. Het was traditie dat de eindexamenklas na de examens en voor de diploma-uitreiking naar Schiermonnikoog ging. Met z'n allen naar een kampeerboerderij, voor vijftig mensen koken, niet eens zo gek veel te veel drinken, voor het eerst een gevoel van volwassenheid hebben. Je ging bijna het huis uit, voortaan mocht alles.
Na drie dagen gingen de meesten terug. Ik bleef met een klein groepje achter. Geld hadden we nauwelijks, maar andere logeerders hadden enorme stapels brood en hagelslag achtergelaten, melk kregen we gratis van de boer, en verder leefden we van de zeelucht. Op het strand danste Bertus zijn karatedans, vertelde Eelke zijn moppen, en luchtte Johan zijn hart. Bij van der Werff zaten we uren op een kop thee, schreef ik op de papieren onderleggers van dienblaadjes, biljartten de jongens.
De geliefde was niet mee.
Ik onmoette Jan. Hij zou voor altijd model staan voor alle verhalen waarin liefde op het eerste gezicht voorkwam. Dat gevoel van intens magnetisme en elkaar volkomen kennen. Cette mélodie, c'est l'océan entre nous. Een onduidelijke foto waarop hij gitaar speelt.
Terug zat ik op het busstation in Leeuwarden met het gevoel dat er een volkomen nieuwe reis beginnen zou. Maar langs lijnen van geleidelijkheid liep het heel anders. Tu es partie, mais ton rève reste au chaud.
Ook een schrijftop2000-verhaal geschreven? Zet de link hieronder!
Papagoose
Veertje Vederlicht
Ferrara
Papagoose: 45 Nights In White Satin
Voor de tweede keer vandaag komt van der Werff voorbij. Schiermonnikoog. Wie heeft daar geen heerlijke herinneringen aan? Dat Julian Clerc daar een rol bij speelt, maakt het allemaal nog mooier. Wilde krullen. 'This Melody'. Strakke spijkerbroek, wit hemd (geen overhemd!) met openstaande kraag, blote voeten... zucht.
Schiermonnikoog. Eerder vandaag vertelde de buurman dat hij Oud-en-Nieuw gaat doorbrengen op Schier... Het wordt voor mij weer tijd een weekje te boeken. Dan neem ik JC mee op mijn MP3-speler, kijken wat het mij doet als ik over het strand wandel. Met de zeemeeuwen die om mijn hoofd heen vliegen.
Ik zet de links er pas de volgende ochtend bij, dan kan ik tegelijk een nieuwe Mister Linky aanmaken.
Je bent er maar druk mee! Maar wat een succes. Heb je al reactie van Radio2?
Mijn volgende nummer is:
531 Love Hurts; zie twitter of Papagoose.
Zo mooi, zo Sanne van Havelte