1176 Charles Aznavour

La mama (1964)

Ongelogen. Ik zet dit aan, en de tranen rollen me over de wangen. Het origineel is van Charles Aznavour, ik weet niet of mijn moeder dat kende. Ik weet wel – en wat weet ik ontzaglijk weinig van haar – dat zij dit een van de allermooiste liedjes vond. Wanneer zij is begonnen te verdwijnen weet ik niet meer. Zulke dingen gaan geleidelijk en als kind heb je wel wat beters te doen dan opletten hoe het met je moeder gaat. "A standing mother is operational" las ik ergens, en zo ging ik ook om met haar migraines.
En toen ze overleed, nu alweer 4 jaar geleden, realiseerde ik me dat ik haar nauwelijks heb gekend. Dat ze was versmolten in een wij dat in feite een hij was. Van Corry Brokken is nooit meer iets vernomen, la mamma keert langzaam bij me terug.

Ook een schrijftop2000-verhaal geschreven? Zet de link hieronder!
Veertje Vederlicht

Dit bericht is geplaatst in schrijftop2000. Bookmark de permalink.

9 Reacties op 1176 Charles Aznavour

  1. Schrips schreef:

    Heldinne, een paar jaar geleden zocht / vond ik het ook al op internet. Heb precies hetzelfde: lied tranen en moeder. Maar 't is ook een onsterfelijke melodie, gezongen met de meest prachtige stem en een universele tekst.

  2. Van Corry Brokken weet ik dat ze voor haar werk als rechter heeft gekozen. Zingen en rechter zijn, gaat kennelijk niet samen. Jammer, want ook haar versie van La Mamma gaat door merg en been. *tranen* *zucht*

  3. Sagita schreef:

    Ik heb hier nog een singeltje van! Ja erg hé dat je als kind pas over de vraag 'Wie je moeder eigenlijk was' gaat nadenken als ze er niet meer is. Voor kinderen zijn moeders kennelijk niet meer dan Zorgmachines die er gewoon behoren te zijn en verder niet!

  4. reflexxus schreef:

    ik geloof dat de belangstelling een generatie overspringt, wat denken jullie? zo ben ik zeer geïnteresseerd in mijn grootouders, als kind ook al. en mijn kleinkinderen horen mij liever vertellen over "vroeger" dan mijn kinderen deden en doen.

  5. Ferrara schreef:

    Hoewel ik heel goede herinneringen aan mijn moeder heb, denk ik bij La Mama toch aan mijn Oma die een soort Mater Familias was. Vooral haar begrafenis met een zwarte koets en paarden duiken weer op bij dit lied.

  6. Fantastisch! Ik was dit lied allang vergeten, maar was er destijds helemaal weg van vanwege de gepassioneerde zigeunernostalgie of de nostalgische zigeunerpassie, or whatever. Ik heb het lied zojuist in de versie van Aznavour op mijn iPod gezet, maar mis toch een beetje de tekst van La Brokken, die ik tot mijn verbazing zo ongeveer uit mijn hoofd blijk te kennen.

  7. Heldinne schreef:

    Dat is leuk! Ik was ook helemaal into zigeuners, niet in de laatste plaats onder invloed van Swaentje. http://heldenreis.blogspot.com/2011/03/swaentje-en-tennyson.html

  8. Laat ik dat bericht nou helemaal gemist hebben (zat op dat moment in Nepal)! Swaentje ken ik niet, maar The Virgin and the Gypsy sprak mij als eerstejaars Engels ook zeer aan en mede daardoor kwam ik aan een (inmiddels ex-)echtgenoot die ging promoveren op D.H. Lawrence. Ach, wat waren wij naïef-romantisch.

  9. reflexxus schreef:

    ik hoor hier niet bij de anderen in Blogland,( dat wist ik natuurlijk ook al wel ) ...want dit lied is heel afgrijselijk schreeuwend hysterisch.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *