schrijfveerochtend

Wat heb ik genoten vanmorgen. Met tien mensen in een ruimte samen schrijven, dan voelt de energie alsof de lucht helemaal vol lettertjes waait. Nu het voor het eerst bij mij thuis was, kon ik zonder met vanalles te gaan slepen ook iets doen met muziek. Schrijven over muziek. Ik had een compilatie gemaakt van Resphigi, tango, Indianenmuziek, Enya en Anouar Brahem. Beschrijf wat je ziet, wat er gebeurt in je hoofd, waar je aan denkt. Fantastisch hoe iedereen muziek anders ervaart. Wat roept het veel op.
Ik had me vantevoren zorgen gemaakt: zou ik niet te veel met mijn gedachten in het ziekenhuis zijn? Maar bijzonder om te merken dat mijn schakelmechanisme nog werkt, en ook hoe het schrijven me even bevrijdde van al dat zorgelijk gemaal.
Voor de broodnodige ontspanning heb ik mijn meditatie-cd weer tevoorschijn gehaald. Breath is your home in meditation zegt zij. Maar niet alleen de adem. Ook het schrijven kan een thuis bieden in roerige tijden.
Ik schreef het al in 2006: Schrijven kan overal, altijd. Ook als er overstelpend lawaai is, ook als het leven overhoop geschopt wordt. Juist dan. Juist dan ervaar ik het schrijven als ob man zuunterst in sich selbst auf einem festen Grund stünde, auf einem Stück innerer Ewigkeit (Marie-Louise von Franz). Schrijven vraagt alleen dat stukje grond. Het ware thuis van de schrijver.
En gezamenlijk schrijven voelt als samenkomen in Klein Schrijflust – dit voor ingewijden!