grenzen

Als je een blog echt als dagboek ziet, hoe ver ga je dan? Ik herinner me iemand die een prille liefde had, en alle vlinders en rozen en hartjes op zijn blog zette – en twee maanden later ook alle donderwolken, tranen en mist. Ik heb het gevoel dat een blog salonfähig moet zijn: het vuile ondergoed binnenskamers, maar de vuile jassen naar buiten. Alles waar je je over opwindt in het openbare leven mag op het blog.
Eigenlijk zou je elke dag een column moeten schrijven. Het zou een oefening zijn in formuleren, in achter je mening komen, en in stilstaan bij het leven. Want de laatste paar weken heb ik niet stilgestaan. Als je ziek bent geweest en er wonen geen kabouters in de buurt, heb je het daarna dubbel zo druk. Stilstaan is dan het laatste waar je tijd voor neemt. Tot je op een dag met hoofdpijn en maagpijn wakker wordt, en weet: genoeg!
Omdat het thema van de Vrouwenweek Fryslân 2011 "Balans" is, had ik daarover wat boeken meegenomen uit de biep. Want onze workshop moet wel ergens over gaan! Het ene boek begon met een eindeloze hoeveelheid invulquizzen. Want dan wist je op welk levensgebied je uit balans was, en dan kon je daarmee aan de slag. Natuurlijk ging een van die vijf thema's over "je relatie."
Sneu, voor alleenstaanden. Komt 't meteen al helemaal niet goed meer met die balans, want dan kun je de schema's niet invullen.
Het andere boek ging over grenzen. Dat je voor een goede balans je grenzen moet aangeven, en dus ook moet kennen. En daar zit 'm bij mij de kneep. Ik weet pas dat mijn grenzen overschreden zijn als ik niet kan slapen van de hartkloppingen. Dan heb ik weer iemand over me heen laten lopen, zoals vorige week bij Trouw.
Ik heb de neiging om mijn grenzen onbewaakt te laten, om dan plotseling met tanks en machinegeweren iedereen ervandaan te jagen. Terwijl ik er ook gewoon een keurig hek neer kan zetten, en dat af en toe even oppoetsen. Tot hier en niet verder, heet dat hek. Of liever: Ik Wil, heet dat hek, of Ik Wil Niet.
Wat niet wegneemt, dat ik die vlinders en hartjes en rozen ook wel zou willen. Maar dan zou ik er gedichten over schrijven, en geen columns. Een column is een bordje. Hier sta ik, heet dat bordje.

afbeelding