één planeet

Zondagavondbuizen betekent vaak een reisprogramma of een natuurdocumentaire. Zo zag ik in een programma over jungles beelden van een onontdekte – nu dus wel, helaas – stam in het oerwoud van Brazilië. De beelden waren geschoten vanuit een vliegtuig, en daar beneden, tussen die immense bomen, keken mensen omhoog, naar mij. Ik zag hun huizen die me deden denken aan de langhuizen zoals ze hier in vervlogen tijden werden gebouwd. Ik vroeg me af wat ze dachten. Te makkelijk nemen we misschien aan dat ze denken dat wij goden zijn, omdat we kunnen vliegen.
En wat veelzeggender is: dat ik schrijf over wij en zij.
Alsof zij in een parallel universum leven, of op een andere planeet.
Maar ze wonen hier, op deze moeder aarde, die wij met onze activiteiten zo grondig aan het verkloten zijn. Eigenlijk zijn wij de tsunami, die ook hun huizen ooit zal wegvagen. Tenzij moeder aarde eerst ons erafmept. Dan zijn zij de enigen die weten te overleven.
En dan gaan we nu verder met bnn op reis. Prettige avond nog!