een schrijfveer is geen opsteltitel

Soms hebben mensen bedenkingen bij de schrijfveren. Want wat moet men in godsnaam schrijven over iets onnozels als een vierkleurenpen, of verdroogde elastiekjes. Zij krijgen liever een pittige opsteltitel, daar kun je tenminste iets mee! "De nieuwe verkoopster" bijvoorbeeld, of iets spannends als "de Zeelandbrug stort in" of "rechtse politicus vermoord". Dan gebeurt er tenminste iets!
Wat een opsteltitel doet, is naar buiten wijzen. Daar is het verhaal, ga het maar halen en schrijf het op. Zet je denkhoofd aan het werk en wie weet kun je er iets origineels van bakken. Doe er veel bloed en zaad in, want mensen houden van stout en fout tegenwoordig.
Maar het denkhoofd is niet de vruchtbare bron waaruit goed schrijven ontspringt. Een schrijfveer opent een onverwachte deur naar een onbekend verhaal, naar een diepe herinnering, naar een associatie die het denkhoofd van z'n leven niet verzinnen zou.
Voor een schrijfveer moet je durven vertrouwen op wat er komt. Er komt altijd iets. Zelfs bij verdroogde elastiekjes. Wie denkt dat het denkhoofd schrijfhoofd is, zal de innerlijke ogen niet openen – of zal ze sluiten voor de stapel vergeelde brieven in een la van oma's dressoir, voor de haarelastiekjes van een kind dat al een jaar niet meer thuis woont, voor de oude man in de straat die postbode-elastieken raapt. Vlug schakelt hij over naar de elastieken benen van de nieuwe verkoopster, het golvende oppervlak van de Zeelandbrug.
De kans om het eigen repertoire te vergroten, om zichzelf te verrassen wordt om zeep geholpen met dezelfde katapult waarmee de politicus uit de weg werd geruimd. Gelukkig heeft een denkhoofd daarvan geen benul.
Elke dag een opstel is elke dag een opstel - elke dag een schrijfveer is een boek in een jaar.

Schrijfveren + handleiding staan hier.
Wie verlegen zit om opsteltitels en plot-ideeën kan hier terecht, een website met 2382 plots.