Afgoderij

Sommige mensen menen dat het Ware Geloof hen het recht geeft om anderen te veroordelen. Andersom zijn zij martelaren als zij geoordeeld worden. Zo zwak is hun geloof, dat zij geen weerwoord verdragen. Zo zwak is hun geloof, dat zij de belangrijkste leerstelling – heb uw naaste lief - uitsluitend opbrengen jegens gelijkgezinden. Dat zij in de praktijk niet waarmaken waarvoor zij zeggen te staan, doet niet terzake. Het feit dat ze er kond van doen, dat zij onophoudelijk hun geloof verwoorden, maakt hen hoger geplaatst dan wie ook op aarde.
Andersdenkenden zijn dus lager geplaatst. Het werk hunner handen, hoe goed ook, is van elke positieve kwaliteit gespeend. De Ware Gelovige beschouwt andermans werk uitsluitend in relatie tot zichzelf, en ontdekt altijd iets dat tegen hem en zijn geloof gericht is.
Zo'n levenshouding wijst op een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Een narcist doet alles om van minuut tot minuut als Groots te worden aangemerkt. Zijn mening, geloof en werk zijn superieur, en al het goede op aarde is van hem afkomstig. Dat zijn handelingen zijn uitspraken teniet doen, doet voor de narcist niet terzake. Wie aan hem twijfelt is dom, wie hem bijvalt heeft het begrepen. De strijd met meer getalenteerden gaat hij niet aan. Hij zégt dat hij alles beter kan en weet. Dat volstaat. Zijn woord hoeft geen vlees te worden om waar te zijn.
In godsdienstig kader zijn deze lieden extra gevaarlijk. Ze beroepen zich op God, en wie kan dan nog aan hen twijfelen?
We moeten opnieuw leren wat we als kind wisten: wat deze mens doet is niet wat hij zegt. Hij verknipt de waarheid.
Het onbeschermde kind kon maar één ding doen: geloven dat het zélf ongelijk heeft.
De volwassen mens kan maar één ding doen: weten dat hij zélf gelijk heeft, en de afstand tussen de narcist en hemzelf zo snel mogelijk zo groot mogelijk maken. Want de narcist is ziek. Het gelijk van een ander toegeven betekent zelfmoord voor hem. Ontzeg hem het levensbloed dat aandacht heet.