Over reizen schrijven.

Geplaatst op 9 mei 2009 door Hella

Ik ben zo'n mooi boek aan het lezen, zei oom Marten. Net wat voor jou: het gaat ook over Houston. Gelukkig had de biep nog een exemplaar van dit boek uit 1966. Het was fascinerend, het las alsof ik naar een schokkerige zwart-witfilm keek over de streek waar ik vier jaar lang gewoond heb. De modderige, van gevaarlijke insekten zoemende bayous zijn er nog wel, maar het vernis der beschaving is dikker en glanzender dan veertig jaar geleden. Of niet?
Jan de Hartog bevoer De Wateren van de Nieuwe Wereld met zijn friswitte hollandse boot, en heel vaak noemt hij het: de kwaadaardige atmosfeer die op veel plekken hangt. Komt het van de krokodillen, van de gifslangen? Komt het van het slavernijverleden dat met onuitsprekelijke gruwelen in bomen en gebouwen hangt? Moeten we geloven in de voodoopraktijken die films zo fijn spannend maken?
Ik weet het niet. Ik weet wel dat er ergens in Houston een straat was, waar de duisternis leek te gonzen onder de bomen. Het oog zag niets bijzonders, maar nekharen registreerden een naamloos kwaad. Weg hier!
Een andere herkenbare ervaring deed Jan de Hartog op in de Everglades. Hij verwoordde wat ik had ervaren tijdens mijn eerste nacht in de Omaanse woestijn.

"Wanneer iemand die verre reizen heeft gedaan, verhaalt dat nergens ter wereld de sterren zo groot zijn als in de Sahara, of op de Indische Oceaan, of in de Everglades, dan betekent dit alleen dat hij zich daar het kleinst heeft gevoeld in de nacht. [...] Mijn eenzaamheid in de oneindigheid was zo volkomen dat de sterren lokkend begonnen te flonkeren in de verte, alsof zij lichtjes waren aan de andere oever van een meer. Een vreemd heimwee begon mij naar hen toe te trekken, een nooit eerder beleefde hunkering naar de eeuwigheid."

Het is mooi als een reisboek dat doet: je meenemen op reis én je terugvoeren naar eigen reizen. Leerzaam was het ook qua vorm: elke etappe was beschreven als een essay, een beschouwing, over meer dan het geziene, het bereisde. Misschien moet ik een hernieuwde poging wagen mijn boek "Weg van Oman" vorm te geven.
Oom Marten: bedankt voor de tip!

Dit bericht is geplaatst in recensies met de tags , . Bookmark de permalink.

4 Reacties op Over reizen schrijven.

  1. Anna van Gelderen schreef:
    9 mei 2009 om 19:14

    Wat een fascinerende boekbespreking.
    En wat ziet je blog er schitterend uit! Je bent duidelijk ijverig bezig geweest, terwijl ik in de trein zat.

    Beantwoorden
  2. Lili de Ridder schreef:
    9 mei 2009 om 21:16

    Fijn om te lezen! Jan de Hartog is als echte verteller behoorlijk onderschat. Leuk dat je hem hier weer over het voetlicht brengt!
    Lili

    Beantwoorden
  3. Schrikkeltijd schreef:
    10 mei 2009 om 10:38

    Mooi citaat over de sterrenhemel!
    En het doet mij een tekst herinneren die ik soms in mijn lessen gebruik (van Liselore Gerritsen, kom ik net achter):

    En als ik bang ben dat ik stilsta
    Kijk ik heel gauw naar een ster
    Want ik weet dat die zo snel gaat
    Dat het lijkt alsof hij stilstaat
    Dus
    Wie weet
    Denk ik
    Ben ik ontzettend ver...

    Beantwoorden
  4. Lili de Ridder schreef:
    10 mei 2009 om 11:21

    Hee, die tekst heb ik ooit ook in een notitieboekje genoteerd! Nou ja!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *