over het bespreken van boeken

Ik heb een nieuwe baan! BaanTJE hoor. Ik ben recensent geworden voor de NBD, afdeling Engelse romans. Eens in de zoveel tijd krijg ik een boek opgestuurd om te lezen en vervolgens te bespreken, in niet meer dan 1100 tekens (inclusief spaties), dat is nog geen 250 woorden.
Je moet kort weergeven waar het verhaal over gaat, taalgebruik en stijl beschrijven, en aangeven of het geschikt is voor de bibliotheek.
Het auteursrecht van de recensie is aan de NBD, dus die mag ik niet hergebruiken op mijn blog of op goodreads. En heel vaak wil ik dat ook niet. Mijn laatste geval was een boek van Danielle Steel dat zó erbarmelijk geschreven was dat ik op goodreads even lekker kon knallen. Terwijl ik in de NBD-recensie natuurlijk beschaafd meedeel dat het boek ondanks de matige stijl vast weer veel lezeressen zal kunnen bekoren.
Omdat ik een beetje in tijdnood raakte, met Sinterklaas en alles, begon ik in Steel terwijl ik halverwege Judas van Amos Oz was, dat gelukkig eindelijk in het Engels is verschenen. En zo kon ik beide leeservaringen mooi naast elkaar leggen.
Waar ik me bij Steel het allermeest aan ergerde, waren de herhalingen. Een bankkluis vol juwelen, maar zonder erfgenamen. De eerste keer dat ze de kluis openen, wordt de inhoud uitentreure beschreven. We zien alles met eigen ogen. Vervolgens gaat rechtbankmedewerkster terug naar rechtbank en vertelt aan haar chef precies en evenlang wat wij zojuist allemaal gezien hebben. Chef belt naar Christie's: we hebben nou toch een mooie verkoop voor jullie! En vertelt het hele lange verhaal opnieuw. Bijna aan het einde komt dan de verkoop, en wordt van elk afzonderlijk juweel (22 stuks!) verteld wie er bieden, hoe dat gaat, wat het oplevert.
En dan de samenvatzinnetjes. Jane is met John en dat is een lul. We krijgen een scène van John als lul. Scène klaar. Schrijft Steel: Jane had het gevoel dat het de laatste tijd niet zo goed ging met hun relatie. DUH!
En dan over naar Oz. Die zo schitterend schrijft dat het is of je erbij bent. Niet als hijgerige toeschouwer bij een overbodige film, maar als mee-lever in een klein universum. Drie mensen in een klein huis aan de rand van Jeruzalem. Ook hier soms herhalingen, maar de functie is zo anders! Zo veelgelaagd! De beschrijving van de flakkerende lantaarn boven de weg brengt je subtiel alle vorige keren in herinnering dat zij daar liepen. De beschrijving van het tafelzeil in de keuken, en de bootjes die Shmuel vouwt van papier doen je voelen hoe eentonig de dagen zijn.
De lange beschouwingen over Jezus en Judas geven je af en toe het gevoel dat je de bijbel leest. Een prachtig hoofdstuk vertelt het verhaal van de kruisiging vanuit het gezichtspunt van Judas. Het begint met dat hij in een cafeetje zit en even denk je dat Shmuel voor de verandering eens ergens anders is gaan eten. Tijd en plaats lopen door elkaar, zoals dat gaat op plekken waar de geschiedenis al zo lang woedt.
Het is een boek dat zich in alle vezels van je brein en je hart en zelfs je maag nestelt.
Er zijn ook goede smulboeken, ik las er pas nog een, van Suzanna Kearsley. Dat kreeg 4 sterren omdat het in zijn soort goed gelukt was. Maar hoeveel sterren moet Oz dan krijgen? Miljoen?

Dit bericht is geplaatst in recensies met de tags , , , . Bookmark de permalink.

8 Reacties op over het bespreken van boeken

  1. Erik Scheffers schreef:

    Hoi Hella, een baan als recensent, dat lijkt mij op het lijf geschreven voor jou. Als je mij een link doorstuurt van die bibliotheekrecensies, dan wil ik ze ook wel lezen. Groetjes en veel plezier als recensent, Erik

    • Hella schreef:

      Zit er niet in, Erik, ze zijn strikt voor bibliotheekgebruik. Al verschijnen ze heel soms wel op bol.com.
      Maar dank voor je enthousiaste reactie!

  2. lethe schreef:

    Terwijl ik in de NBD-recensie natuurlijk beschaafd meedeel dat het boek ondanks de matige stijl vast weer veel lezeressen zal kunnen bekoren.

    LOL.
    Ik geloof dat ik die NBD-recensies wel eens tegenkom op Literatuurplein.nl. Ze zijn toch (ook) wel voor bibliotheekgebruikers, niet alleen om medewerkers te helpen bij de aanschaf?

    Ik kwam ooit eens een Goodreads-profiel tegen van iemand die heel mooi uitlegde dat haar 4 sterren voor een thriller (bijvoorbeeld) iets heel anders betekende dan haar 4 sterren voor een literair werk. Je kon alleen binnen de genres vergelijkingen maken.
    Ikzelf doe dat ook. Van sommige auteurs heb ik heel veel gelezen, en die boeken vergelijk ik alleen onderling. Een boek kan dan maar 3 sterren hebben, omdat het niet zo goed is als iemands 4- en 5-sterren titels, terwijl als ik niets anders van die auteur had gelezen, ik het misschien wel 4 sterren zou geven.

  3. Lalagè schreef:

    Ik twijfel erg of Judas iets voor mij is. Iemand die het zelf niks vond raadde het me aan op Goodreads en daaronder staan jouw vijf sterren... Wellicht probeer ik het wel een keer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *