middeleeuws

Ik heb al eeuwenlang een fascinatie voor de Middeleeuwen. Wie weet is het zaad gezaaid door Floris, of door Fulco de Minstreel, maar zeker – iets later – door het boek Roswitha van Marie Boddaert (in zijn geheel op de dbnl!).
Op school schreef ik een scriptie over Karel de Grote, op vakantie bezochten wij kastelen en kathedralen, en bij kunstgeschiedenis studeerde ik af op Romaanse kerken in Friesland en las ik Herfsttij der Middeleeuwen met groot genot.
Ik kan niet zomaar benoemen wat het is, dat me zo bindt aan die tijd. Ik weet wel dat Florence me daarom zo tegenviel, omdat daar alleen de lichtende, heldere Renaissance te bewonderen was.
Het is de mystiek, het schouwende, niet het wetende. Het is het raadsel, niet het antwoord.
Hoe ik aan het boekje van Willem Wilmink ben gekomen? Geen idee. Iemand moet van mijn voorliefde geweten hebben, of wie weet kocht ik het zelf. Nu ik opensla en begin te bladeren, waaien de vreugdevonkjes zo m'n gezicht in. Ik wil het nu meteen wel herlezen!