247 – Graysaflu (2)

De rivier verbreedde zich, de tunnel verwijdde zich, het bruisen klonk zachter, het leek ook lichter te worden. De meisjes liepen stug door, hun hoofden gebogen, kijkend naar waar ze hun voeten neerzetten. Ik probeerde, zonder me naar het water toe te keren, er zo zijwaarts toch naar te kijken – en schrok.

Een kreet ontsnapte me, de meisjes schrokken van mij, Roosma verstapte zich, ze gleed van de richel, als één vrouw grepen Wijsma en ik haar vast, elk een hand, een pols, we trokken haar omhoog, we wilden haar weer op haar voeten zetten maar we zagen geen voeten, geen enkels, schenen, knieën … Waren ze doorzichtig geworden? Met moeite voelde ik met een hand aan de leegte waar haar benen moesten zijn. Ik voelde niets.

Ik keek weer naar het water en daar zag ik ze ronddraaien in een waterwerveling, voetbotjes, beenbotten, knieschijf, het was dus echt wat ik net al gezien had, het was ook precies wat ik me destijds op Middelgront had voorgesteld, dat in het Graysameer daar al die babyskeletjes ronddraaiden en langzaam naar de bodem zakten.

We konden geen kant uit. Roosma was zwaar, en er was ook geen ruimte om haar tussen ons in te dragen. We lieten haar zakken op de richel. Ze was nauwelijks nog bij kennis.
Wasijma zei: "Kunnen we haar trekken als ze op haar schild gaat zitten?"

We konden het proberen. Ik haakte Roosma's schild los van haar arm en legde het op de richel, de mooie kant naar boven. Wasijma trok Roosma's tas over haar schouder en rukte de banden eraf. Die maakte ik aan het schild vast, doodvoorzichtig op mijn hurken. Met heel veel moeite wisten we het halve meisje op het schild te trekken, en zo slaagden we erin – Wasijma trekkend, ik duwend – Roosma de tunnel uit te krijgen. Zonnige vallei, kabbelend water, bloeiende en appelvolle bomen. Pas nu zag ik dat het water inmiddels de andere kant op stroomde.

Dit bericht is geplaatst in feuilleton met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op 247 – Graysaflu (2)

  1. Elly van Doorn schreef:

    Pfffff

  2. Ferrara schreef:

    Allemachtig wat een wending, die had ik niet zien aankomen.

Laat een antwoord achter aan Ferrara Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *