De vloer van de gang liep naar beneden, alsof we op weg waren naar een onderaardse wereld, een onderwereld, het was een woord dat ik nooit gehoord had maar wat nu bij me opkwam.
"Ik vind het eng," zei Roosma. "Waarom lopen we niet gewoon verder over de heuvel?"
Daar had ik geen antwoord op. We liepen Kuuksi achterna, die af en toe even ging zitten met haar gezicht onze kant uit, zodat we de lichtjes van haar ogen konden zien.
De lage gang mondde uiteindelijk uit in een hogere tunnel, waar de Graysaflu doorheen bruiste, onze kant uit. Vlak vooraan was een gebeeldhouwde balustrade, als een brugleuning, waaronder het water in de grond verdween. Kuuksi sprong er bovenop, ik sloeg mijn armen om haar heen, daar in de schemering met het bruisende water onder ons. "Niet erin vallen Kuuks!"
Aan beide kanten van de rivier was een richel, breed genoeg om erover te lopen, achter elkaar aan. Of het iets uitmaakte aan welke kant we liepen, kon ik niet inschatten. Kuuksi maakte geen aanstalten om verder te gaan, ze ging zich uitgebreid zitten wassen.
"Ik wil terug," zei Roosma. "Kom," zei ze op gebiedende toon tegen mij.
"Ik wil verder," zei ik.
"Ik ook," zei Wasijma. Zij hakte de knoop door en liep naar de richel aan de rechterkant van de rivier. "Voorzichtig, het is glad!" riep ze naar ons.
"Dan wacht ik hier," zei Roosma.
"Maar we weten toch niet … misschien lopen we terug wel over de heuvel!"
"Terug? Weet je dat zeker? Dat we wel onze weg vervolgen?"
"Natuurlijk," zei ik. Dat was het enige waar ik wel zeker van was. We moesten terug naar de Heerweg. Een flinke voorraad Graysaflu zou ons hoe dan ook van pas komen.
Onwillig stapte Roosma achter Wijsma aan de richel op. Ik keek nog een keer naar Kuuksi die onverschillig aan een pootje likte en volgde hen. Voetje voor voetje schuifelden we langs het water. Met onze rugzakken en schilden was het niet mogelijk om ons naar het water te keren, we konden alleen maar doorlopen en hopen dat we uiteindelijk het einde van de tunnel zouden bereiken.
Iedere aflevering weet je weer zo boeiend te maken. Ik ben blij als ik weer verder kan lezen.
zo fijn om te horen!
Aflevering 246 alweer en het blijft boeien. Knap hoe je telkens weer en met weinig woorden de spanning erin weet te houden.
dankjewel Ferrara!
Heb je me weer. Had Yima een tijd niet gevolgd vanwege een gekozen Social Media stop. Nu gebincht, heerlijk. Was er zo weer in en ook achter elkaar leest het prettig alhoewel ik nu wel denk te merken dat je toch hebt geschreven voor die ene gepubliceerde aflevering. Hoe dan ook, ik hang weer aan je pen.
Fijn dat je het zo weer kon oppakken! En nee, ik schrijf nog steeds achter elkaar door en verdeel het pas daarna in afleveringen. Ik moet nu wel gauw weer aan de bak want met al die NBD-opwinding is het wat in 't slop geraakt.