7 de grote Hemren (1)

Ik moest erover gaan nadenken wat ik wilde worden. Meisjes trouwden rond hun eenentwintigste, tot die tijd moesten we een vak uitoefenen, zodat we, mochten we ooit alleen komen te staan, toch in ons onderhoud konden voorzien. Alles over het huishouden leerden we van onze moeder, op de dagen dat we niet naar school gingen.

Wie geluk had, leerde ook wat mannendingen van haar vader of broer. Va leerde mij stenen te polijsten, en van alles over eigenschappen van gesteente. Hoe en waar je ze kon klieven, welke makkelijk te bewerken waren en met welk gereedschap. Ik vond het heerlijk om samen met hem bezig te zijn onder het rieten afdak achter ons huis. Vaak vertelde hij verhalen over de stenen, over de rol die ze in de geschiedenis van ons land hadden gespeeld. Over de herkomst van het Rotsvadmijn, meer dan Dogman ons ooit vertelde.

"Heel lang geleden was het slecht gesteld met ons eiland. Er waren geen grenzen, er was geen gezag, mensen zwierven in hongerige groepen door het land, ze maakten elkaar af om een vis of een konijn, ze aten bessen van struiken of groeven knollen uit de grond als varkens. Niemand had een naam, want niemand wist dat letters bestonden.

Toen stond er temidden van die heidense nomaden een Opperva op. Onze vader, de Grote Hemren. Hij was de eerste die de Heerweg betrad en volgde tot aan de Berg van Verering. Onderweg werd hij steeds gevoed. Dieren boden zich aan, mensen die hem zagen onthaalden hem gastvrij, of lieten hem drinken uit hun waterzak. Hij kreeg een groot gevolg.

Toen hij de Berg van Verering beklom en de Rots zag liggen, wist hij dat daar zijn bestemming lag. Hij keerde zich om naar zijn volgelingen, een enorme stoet tot aan de voet van de Berg. Verspreid mijn woord! Het volk murmelde: woord? Welk woord? Hoe?

Hij zette zich neder, trok een stenen plaat op zijn schoot, en met zijn wijsvinger schreef hij daarop de letters van het rotsvadmijn. Hij begon het te scanderen, precies zoals je het op school geleerd hebt. Rots Vadmijnkluwz GhefBee Pyc! Het volk zei het na, het woord verspreidde zich naar het eind van de stoet, en zo verder door het hele land."