Het gaat alweer een tijdje helemaal niet goed: verschrikkelijk moe, veel pijn, koortsig gevoel (het zal toch geen corona zijn?). Het heeft zijn weerslag op alles. Knutselen mislukt, #ommetje raakt in het slop, ik ben te moe om te koken, ik slaap slecht, ik kan niet meer rekenen en snijd de verkeerde maat omslag voor boekjes. Ik dwing mezelf om door te gaan (ik heb een mooie opdracht) en verpest alles. Ik plak van die mooie papieren op de achterkant van de harmonica's (het is een opdracht in drievoud) en kom erachter dat ze veel te dik zijn, waardoor de vouwen helemaal ongelijk worden. Alles moet over: nieuwe harmonica's snijden, vouwen en verven, en nieuwe gelli prints maken.
Door door door – tot het niet meer gaat.
En dan terugzoeken naar de oorzaak.
En hem vinden. Het is de verkiezing van Trump all over again. Eén april. De dag waarop Mark Rutte door de mand viel als een gaslightende narcist. Kruising tussen paps en exgenoot. Iemand die glashard mag liegen omdat hij ons eindeloos voorhoudt hoe betrouwbaar hij is. Iemand die prat gaat op zijn eerlijkheid. Ik blééf kijken, dat is het rare. Die fascinatie is de fascinatie van zo'n konijn voor de koplampen van een auto. Geen vecht of vlucht, maar bevriezing. Weten dat het weer gebeurt en dat je geen kant uit kunt.
Vandaag las ik een goed artikel over hoe traumatisch geestelijke mishandeling is. Heel anders dan bijvoorbeeld een gewelddadige gebeurtenis. Dit veroorzaakt werkelijk psychische aandoeningen.
Een alinea sprong eruit voor mij:
Dubbelzinnig taalgebruik is vrijwel standaard. Iris: "De pleger gebruikt mooie woorden om zijn luchtkasteel mee te bouwen. Maar iets wordt pas waar als je het daadwerkelijk ervaart. Als hij dus woorden gebruikt als ‘met elkaar omgaan op basis van respect’, dan schreeuwen die woorden om toetsing. Hoe gaat hij met jou en anderen om? Narcistische mensen zetten dergelijke taal in om het gedrag van lastige mensen bij te sturen. Woorden zijn dus wapens."
Ik hoor het paps zeggen: "We moeten elkaar wel kunnen vertrouwen." (Dat was meestal als ik 5 minuten te laat thuiskwam.) En hoe vaak heb ik niet moeten horen hoe gewéldig het was dat hij als opvoeder was teruggekomen op een straf. Ik had mijn nieuwe witte sandalen vuilgemaakt buiten, en moest met blote benen naar bed. Later mocht ik er weer uit, want ze hadden bedacht dat ik er zelf niet veel aan had kunnen doen. Ik herinner mij het voorval niet, maar het werd eeuwig en altijd te berde gebracht als bewijsmateriaal voor hóe geweldig flexibel mijn opvoeding was.
HA bloody HA.
Van Rutte dacht ik tot nu toe dat hij weliswaar van de VVD was maar toch het beste voorhad met het land. Nu hoorde ik hem dingen zeggen als dat het all about character was, en dat Nederland een land was dat fouten vergaf (en de VVD een dito partij, HA bloody HA), en dat hij toch geen motief had om te liegen. Hij was integer en beschouwde zijn baan als een Heilige Taak.
Hij ratelde maar door zodat niemand er een woord tussen kreeg want ze waren te fatsoenlijk om hou je bek te zeggen. Zijn teflon glimlach had plaatsgemaakt voor de nietsontziende arrogantie van de macht.
Ik heb eerlijk sorry gezegd, ik heb eerlijk toegegeven dat ik een fout hebt gemaakt, het zijn bekende zinsneden uit het #Gaslighting-repertoire. Dan laat je het als mishandelde wel uit je hoofd om erop terug te komen. De mishandelaar heeft immers altijd de morele overhand.
Elke keer als ik nu de woorden "vertrouwen herstellen" hoor voel ik de machteloze woede weer omhoogkolken. Een narcist verdient geen tweede kans!
Hoi Hella, ik ben het met je eens, maar eigenlijk ben ik hier heel blij mee. Het derde kabinet Rutte was er al minstens één te veel en nu wordt het zeer waarschijnlijk dat we met Sigrid Kaag onze eerste vrouwelijke premier krijgen. Hoewel ik niet op haar gestemd heb (ik had op Lilian Ploumen gestemd) gun ik het Sigrid en haar partij van harte. Het wordt na al die jaren ook de hoogste tijd voor een vrouwelijke premier. Groetjes, Erik
Heel goed punt Erik! (en ik heb ook op Ploumen gestemd)
Ik had van tevoren al mijn reservations bij Kaag (Ploumen vind ik wel heel goed), en uit wat er sinds het debat is voorgevallen krijg ik de indruk dat Kaag gewoon een vrouwelijke Rutte is. Smerige politieke spelletjes en handjeklap in achterkamertjes, "als jij ons de Kamervoorzitter geeft, mag jij aanblijven", en ze zijn weer vrindjes, met knipogen en al.
Ja, daar kreeg ik ook geen goed gevoel bij. We gaan het zien.
Ik heb het ook gedacht. Zou hij dan toch ... vooral toen hij maar bleef hameren op Hoekstra, een giga afleidingsmanoeuvre vond ik het. En er waren meer momenten, gelukkig bleef Renske bij de les. Verdrietig dat jij daar weer veel last van hebt. Zo diep geworteld zit het dus. Sterkte, andere troostrijke woorden heb ik even niet.
Dankjewel!
Het was ook mijn eerste gedachte toen ik Rutte zo bezig zag: Gewoon een Narcist! Mijn tweede en derde gedachten bevestigden de eerste. Wat een prachtige demonstratie van de narcistische persoonlijkheid! Maar er is in mij ook een donker vermoeden dat er niets verandert dat de politiek geen antwoord, geen verweer heeft op de verwarring die geschapen wordt en de narcist als een messias het volk uit de ellende mag leiden, waarvan hij zelf de oorzaak is.
ja, zo is het precies
Hella, wat naar om te lezen dat het niet goed met je gaat. Ik hoop dat dat weer over gaat en dat je je straks weer wat beter voelt. Sterkte!