is een stigma nooit okee?

Ik lig op twitter in de clinch met de luitjes van Samen Sterk Zonder Stigma, die psychische aandoeningen en de mensen die eraan lijden van hun stigma willen ontdoen. Een loffelijk streven. Ik herinner me van mezelf nog de enorme schaamte waarmee mijn depressie gepaard ging. Ik had het toch goed, hoe durfde ik te klagen?
Pas las ik een schitterend boek - The electricity of every living thing van Katherine May – waarin een vrouw haar late Asperger-diagnose verwerkt door te gaan wandelen langs de Engelse kust. De kwartjes die vallen! En de onnoemelijke inspanning waarmee ze al veertig jaar had geprobeerd zich aan te passen aan de 'normale' mensen!
En dat is meteen de sleutel van mijn clinch.

Want zij van Zonder Stigma tweetten zomaar argeloos: "Bij #SamenSterk merken we dat we onvoldoende aandacht geven aan de #narcistischepersoonlijkheidsstoornis. Dat moet anders! Daarom zijn wij op zoek naar iemand met #narcisme die wij kunnen interviewen. Interesse of meer info nodig? Mail naar s.kooiman@samensterkzonderstigma.nl!"

Krankzinnig natuurlijk. Dat zei ik ook meteen.
"Jullie willen iets doen aan (onterechte) stigma's waar mensen met psychische aandoeningen mee te kampen hebben.
Door deze vraag zo te stellen doe je alsof narcisme ook een 'aandoening' is waarvan het heel onterecht en zielig is dat mensen daardoor gestigmatiseerd worden. #CWN

En zij: "Klopt, maar de narcistische persoonlijkheidsstoornis is wel degelijk een (complexe) psychische aandoening. Veel naasten kunnen hier ontzettend veel last van hebben, maar ook voor de persoon zelf kan het schrijnend zijn. Wij zouden hier graag meer over willen leren."

En ik: "Voor de persoon zelf IS het niet schrijnend. Dat zijn krodillentranen.
Het stigma is terecht, dat ontkennen is net als tegen een slachtoffer van seksueel geweld zeggen dat de verkrachter er niks aan kan doen. Zo maken gezondheidsprofessionals slachtoffers van #narcisme kapot.

En zij: "Narcisme is inderdaad een persoonlijkheidsstoornis en dat is een psychische aandoening. Zonder af te doen aan de ervaringen van naasten is stigma nooit oké, óók niet voor mensen met de narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Zien ze daar dan werkelijk het verschil niet? Een bijzondere, getalenteerde vrouw als Katherine May doet haar uiterste best om zich aan te passen aan een maatschappij die haar niet op waarde weet te schatten.
De narcist past zich aan niemand aan, integendeel, een wereld vol juichaapjes past zich aan hém aan! En ook de goedwillende maar blijkbaar niet erg slimme typjes bij Samen Sterk trappen in die val. De hij-kan-er-niks-aan-doen-val. De hij-vindt-het-zelf-ook-heel-erg-val.
Terwijl de narcist moedwillig en bij zijn volle verstand mensen kapot maakt of tegen elkaar opzet. Hij kan net zo moedwillig de heilige uithangen, vooral als er veel mensen kijken. Hij kan zijn tranenkraantje opendraaien wanneer hij wil.

Iemand met een 'normale' (HAHA) psychische aandoening kan daarmee leren leven, kan hopelijk door therapie en/of medicatie de kwaliteit van leven optimaliseren. Maar er is niets moedwilligs aan een depressie, een psychose, aan overprikkeld raken of dwanghandelingen moeten doen.
De narcist heeft de volledige beheersing over zijn handelingen, is volledig toerekeningsvatbaar, doet bewust kwaad. Hij verdient het stigma, zoals elke moordenaar of verkrachter een stigma verdient.

Als je dat verschil niet begrijpt, dan heb je kennelijk zoveel behoefte aan je goedertieren zelfbeeld dat het je niet uitmaakt hoeveel slachtoffers je de grond intrapt met je houding. Misschien ben je dan sowieso wel niet de juiste persoon om je met psychische aandoeningen bezig te houden. Misschien moet je dan eerst jezelf eens aan een grondig onderzoek onderwerpen.