Vandaag heb ik de vrouw al twee jaar! En ze begint steeds beter te gehoorzamen. Ik doe het natuurlijk allemaal voor haar bestwil, dat snappen jullie wel. Vooral 's morgens, dan gaat ze direct met de vingers op de computer, terwijl ze veel beter in beweging kan blijven. Dus dan mauw ik een paar keer bij de balkondeur, dan staat ze altijd heel gehoorzaam op om hem open te doen. Dan kan ik altijd nog zien of ik echt naar buiten wil natuurlijk.
En ik heb nog iets slims gedaan! Weten jullie nog wel dat ik maar twee handjes brokjes mocht? En de hele dag zat te hongerlappen? Toen heb ik net gedaan of ik weer ziek werd. Of misschien was ik ook echt een beetje ziek, in elk geval was de vrouw heel bezorgd. Moest ik weer in die nare bak met dat hekje, en weer naar de dokter die overal aan me voelde. Ik kreeg wel een lekker drankje, maar dat was maar 1 piepslokje, dat schoot nog niet erg op. Toen moesten we nog een keer naar de dokter, en die gaf aan de vrouw een Blikje mee. Ik wist niet wat dat was, een Blikje. Maar opeens rook ik zóiets lekkers! Slobberdesmaksmak, opeens was eten weer fijn! Dat moesten we er maar in houden!
Ik knabbel wel af en toe op mijn brokjes, dat voelt ook lekker aan mijn tanden, maar Blikje krijg ik voortaan elke dag. Extra erbij, goed hè?
Verder vermaak ik me nog prima. Verinneweren is mijn lievelings, en mollen, en de vrouw aan het lachen maken met een koprol. En 's avonds komen de ligjes! Als de vrouw naar bed gaat, zit ik er al klaar voor! Dan pakt ze iets uit een laatje, en plotseling verschijnen er ligjes op de deuren en op het plafond, en ik moet er net zo van mekkeren als van volijkjes op het balkon. Ik kan héél hoog springen en toch krijg ik ze nooit te pakken. Het eindigt ermee dat ik met een grote zweefduik van de kast op het bed spring, en dan knuffelen wij nog even.
Ontroerd
🙂
Ha, fotogenieke schoonheid met je prachtige eyeliners wat leuk weer eens iets van jouw vlotte poot te lezen. Twee jaar alweer, wat gaat de tijd snel. Van mij mag je best wat vaker schrijven. Als ik jou zie vind ik het toch wel jammer dat meneer F. niets van katten moet hebben. Verder is ie erg lief hoor!
poezen zijn veel liever dan meneren 😉
Oh Frija wat fijn om je weer even te lezen en te zien, en wat bof jij toch met de vrouw!
en vrouw ook met haar 🙂
Ha, die Frija, helemáàl niet geobsedeerd door eten, zie ik 😉
Popke (ook helemaal niet geobsedeerd door eten) stuurt een nat zoentje.
... wat madame minzaam in ontvangst neemt ... (stiekem reuze gevleid natuurlijk)
Hoi Frija, wat leuk om weer eens wat van je te horen!
In die ene foto lijk je net Ceiling Cat (een beroemde collega van je) 😀
Wat fijn dat je weer wat meer mag eten (en dat het zo lekker is!), hoewel je volgens mij niet veel magerder bent geworden? Of heb je gewoon een dikke vacht?
En op de leuning van de bank noem ik haar altijd Monorail Cat 🙂
O ja, die bestaat ook! Was ik even vergeten 🙂
Wat leuk om weer over Frija te lezen, wat heeft ze toch ook een mooi snoetje! Heel lief diertje, al denk ik dat ze af en toe het vrouwtje een kleine hartverknettering bezorgt met haar streken!
Groetjes,
Ja klopt! En aan nieuwe meubels of kleden denk ik ook nog maar niet ...