Er is vrijwel niets waar ik met nostalgie aan terugdenk. Het verleden zoals ik het kende is al heel lang ten einde gekomen. Schellen van de ogen, noemen ze dat.
Natuurlijk denk ik met nostalgie terug aan de tijd dat kindeke nog klein was. We hadden het altijd zo gezellig samen. Ik denk dankbaar terug aan al het moois dat ik gezien heb, overal ter wereld. Aan de fijne mensen die ik heb leren kennen, maar die ik ook weer moest achterlaten. Er zijn genoeg redenen om te zeggen: als ik het over mocht doen, zou ik het toch weer zo doen. Al was het maar om kindeke.
David Whyte schrijft: Nostalgia is not an immersion in the past, nostalgia is the first annunciation that the past as we know it is coming to an end.
Voor mij is nostalgie dat je met warme gevoelens aan iets terugdenkt. Als je opeens ziet dat je beeld van het verleden totaal niet klopt, brengt dat geen nostalgie. Integendeel. Het brengt het verblindende licht van een atoombom. Je kunt nooit meer ont-zien wat je dan ziet.
Wat overblijft aan nostalgische plaatjes (ik denk aan poeziealbumplaatjes) zijn fragmenten, losgeknipt uit het geheel dat nooit meer heel wordt.
Naakte beelden, woestijn, en rozen.
Nostalgie is ook niet meer wat het was.
ook deze collage is te koop op werkaandemuur
