Frija’s dagboek (19)

Ik heb nu zoiets spannends gedaan! Ik ben Buiten geweest!
Het begon ermee dat de vrouw een riempje had gekocht. Een rood riempje, ik wilde er graag mee spelen, maar dat was niet de bedoeling. Ik moest het óm. Dat vond ik niet fijn, het zat gelukkig veel te los dus ik wurmde mij eruit. Toen ze het de volgende dag weer probeerde, zat het strak. Ik kon er niet meer uit. Ze maakte het lange riempje eraan vast en deed … de deur van het balkon open. Ze zette mij op de tegels en dacht dat ik daar blij van werd. Raar mens. Ik vond het gatsidakki eng! Ik begon helemaal te bibberen! De wind woei koud in mijn oortjes, er waren zulke harde geluiden en ik rook zoveel door elkaar! De vrouw bracht mij gauw weer naar binnen.
Dat was dat.
Dacht ik.
Maar nee hoor, volgende dag weer. Weer gatsidakki eng. Ik wist niet dat ik zoveel bibbers in mij had.
En gister wéér! Ik had intussen gehoord dat ze aan Kleine Vrouw (dat is het zusje van Vorige Poes) vertelde dat ze zo graag in de zon wil zitten. Dan moet de deur dus open, en dan mag ik niet ontsnappen en van vierhoog naar beneden springen (dat zou pas écht vliegen zijn!), dus moet ik aan de riem. Weer kreeg ik alle bibbers. We gingen weer naar binnen maar de vrouw liet de deur open en zat met haar ogen dicht in de zon. Dat snap ik wel, dat vind ik ook fijn. Ze zei niks. Ik snuffelde aan de lucht en spitste mijn oortjes. Hoorde ik daar vogeltjes? Voorzichtig ging ik op de drempel zitten. Nog meer vogeltjes, nog meer luchtjes. Ik stapte over de drempel en voelde nu pas hoe heerlijk de tegels, ik rolde op mijn rug heen en weer. Ik snuffelde aan alle bloempotten en aan het potje dat vol water stond. Er was zovéél. Ik geloof ... dat Buiten mijn lievelings wordt!