Ik kreeg Kolja van Sinterklaas, ik verheugde me er zo op! Al sinds de lovende recensie van Bettina stond het op m'n lijstje.
Het vorige boek van Japin viel me een beetje tegen, het was alsof hij meer bezig was geweest met alle wetenswaardigheden over Alberto Santos-Dumont in het boek te persen dan met het bedenken van een mooi romanverhaal.
Ik heb wel genoten van Kolja. Het had een Russische sfeer, het was beeldend en zintuiglijk geschreven, het gaf fantastisch weer hoe het is om doof te zijn, hoe je dan de wereld beleeft, het gaf een tijdsbeeld en een beeld van hoe er ten tijde van het tsarenrijk werd omgegaan met homoseksualiteit.
Het gaf ook een beeld van een driemanschap – de broers Tsjaikovski en Kolja, de dove jongen die door Modest (jongere broer van de componist) wordt opgevoed en leert spreken.
Het boek wordt hier en daar en overal opgevoerd als een detective. Kolja probeert te ontrafelen hoe Pjotr Iljitsj nu werkelijk aan zijn einde is gekomen. Was het cholera? Was het moord, of zelfmoord?
Maar in feite was dit gegeven niet – zoals in een gewone detective – de motor van het verhaal. In elk geval kreeg ik niet de indruk dat de uitkomst van het raadsel van levensbelang was voor de nabestaanden.
Misschien kwam het daardoor dat ik toch niet met volle teugen kon genieten. Dat ik me makkelijk liet afleiden. Want in feite ging het boek over hele andere dingen, die misschien beter tot hun recht waren gekomen in een verhaal over verzonnen personages. Ik had heel sterk het gevoel dat het een boek was over Japin zelf, dat het allemaal zo dichtbij kwam dat hij uit zelfbescherming deze plot als kooi gebruikte voor het in toom houden van onhanteerbare zaken.
Hoi Hella, ik heb van Arthur Japin "Een schitterend gebrek" gelezen. Dat vond ik op zich best een aardig boek, ware het niet dat ik daarvoor al de memoires van Casanova zelf had gelezen, die ik oneindig veel beter vond. Daarna heb ik nooit meer iets van Japin gelezen. Groetjes, Erik
Ik vind De Overgave nog steeds zijn beste boek.
Grappig toch om te zien dat iedereen een boek op heel andere dingen beoordeelt. Ik vond de historische sfeer fantastisch getroffen en sowieso is een boek dat zich in Rusland in de 19e eeuw afspeelt voor mij mooi, en jij kijkt meer naar het verhaal op zich en hoe dat is opgebouwd. Mooi, die verschillende aspecten! 🙂
Groetjes,
Ik probeer er altijd achter te komen waar het aan ligt dat ik reageer zoals ik doe. Vaak heeft dat met de techniek van het schrijven te maken, maar hier had ik heel sterk het gevoel dat Japin zelf met iets aan het worstelen was wat hij zichzelf niet toestond.
OT: Heeft Frija genoeg van het dagboekanieren? Misschien is een weekboek wel vol te houden? We willen natuurlijk wel graag op de hoogte blijven van haar avonturen!