een ijsje

Vandaag was het deze foto die me raakte. Het trappenhuis en de liften van de V&D in Leeuwarden, een foto uit 1935, gemaakt door H.A. Rollema. Die ik verder niet ken, maar google vertelt mij dat hij Hylke Abe heette en 35 jaar lang werkzaam geweest is in Leeuwarden.
Het is een prachtige foto qua compositie, heel mooi in de verdeling van lichte en donkere vlakken, in het zijdeglanzende licht dat door de ramen valt. De sfeer is bijna gewijd, met de marmeren trappen en de glimmende stalen leuningen en de opgang naar het licht.
Ik zie daar een zitje, ongetwijfeld een uitstalling van koopwaar, met een stoel, een kastje, een bloemenmand en een schilderij. Dat kon daar gewoon staan, onbewaakt. De liften zijn degelijk en mooi van vorm, niet enkel functioneel. Ik vermoed dat ze in het echt bruinig van kleur waren, passend bij het bruingespikkelde marmer.
Ergens in mijn hoofd moet zich dit beeld nog in kleur bevinden, van toen ik samen met oma die trappen beklom – vaag herinneren mijn benen zich dat ze ooit klein waren en de treden heel hoog – we gingen, oh luxe, een ijsje eten in het restaurant. En daarna weer met de bus naar huis. Het busstation achter de V&D.
Deze foto is een dierbare herinnering, hij valt naadloos over wat ik minstens vijftig jaar geleden beleefde.