Voor de NBD moet ik deze week Miller's Valley van Anna Quindlen lezen. Helaas had ik het boek in april vorig jaar al gelezen. Ik ben fan van Quindlen en lees elk nieuw boek van haar, sinds haar debuut Object Lessons (1991). Zij past in het rijtje schrijfsters waar verder bijvoorbeeld Sue Miller, Anne Tyler en Elizabeth Berg in staan. Mooie, bijna literaire romans over hedendaagse vrouwen in hedendaagse probleemsituaties. Ik besprak eerder Every Last One.
Erg onder de indruk was ik ook van Black and Blue.
Van Still Life with Breadcrumbs (2013) herinner ik me niets meer, ook niets als ik de beschrijving lees, toch schreef ik op Goodreads enthousiast "Heerlijk boek, voor Anna Quindlen luchthartig, maar ook ontroerend en vol bijzondere personages. Aanrader. "
Toen ik eergisteravond opnieuw begon in Miller's Valley, dacht ik: wat herinner ik me op dit moment nog? Eigenlijk alleen maar dat het over een rivier gaat, over overstromingen. Ik las alleen de proloog – het was al laat – en toen kwam er al meer boven. Ohja, die vreemde tante in dat huisje in de tuin. Daar gaat het éigenlijk over. En met die broer liep het geloof ik niet goed af.
Ik bekijk alle boeken die ik las in 2016. Een paar conclusies kan ik daar wel uit trekken. Boeken die ik 5 sterren gaf beklijfden het best. Niet de hele plot, maar wel de zwerftocht door het verhaal. Van de 4-sterren zijn er een flink aantal blijven hangen, maar ook een paar weggezakt. Bij de 3-sterren zitten er 3 die ik nog goed weet. Die hebben meer indruk gemaakt dan het aantal sterren deed vermoeden, een discrepantie om me in te verdiepen dus.
Ik dacht dat het verschil zou maken of ik een NBD-recensie heb geschreven van een boek (daar ben ik in oktober vorig jaar mee begonnen) maar dat maakt niet uit. Van de dombo's die daartussen zaten, herinner ik me ook werkelijk niets meer. Behalve de allerdomste, met 1 ster. Kennelijk doet zo'n Steel dan toch iets goed.
Wat zijn jullie ervaringen met het je herinneren van boeken?
Hoi Hella, bij mij is het heel verschillend hoe veel ik me van de boeken herinner die ik gelezen heb. Soms weet ik nog vrij veel, soms werkelijk helemaal niets. Ik had een keer een geschiedenisboek gelezen "Europe since 1870" van James Joll, een half jaar later pakte ik het weer op omdat ik twijfelde of ik het gelezen had en zelfs tijdens het herlezen kon ik me niets meer herinneren. Van andere boeken kan ik me alleen de grote lijnen herinneren of hoe ik het vond. Er zijn ook boeken zoals "Oorlog en vrede" waarbij tijdens het herlezen blijkt dat ik er nog vrij veel van weet. Het hangt natuurlijk ook samen met hoe lang er tussen eerste lezing en herlezing zit. Wel geniet ik bij de tweede (of derde, vierde, vijfde) lezing over het algemeen meer dan bij de eerste lezing (bij goede boeken althans), ook omdat dan andere dingen opvallen. Groetjes, Erik
Na een eerste lezing onthoud ik meestal maar bitter weinig van een boek. Vaak is het alleen de sfeer die me bijblijft, en soms bepaalde scènes. Ik ben wel eens in bibliotheekboeken begonnen waarbij het me pas na een tijdje begon te dagen dat ik ze al eens had gelezen.
Als jonge twintiger kocht ik een hoop paperbacks die ik las, op de plank zette en prompt vergat. Als ik die boeken nu lees, zijn ze gewoon nieuw voor me (natuurlijk ook omdat ik nu een stuk ouder ben en heel anders lees dan toen).
Ik moet een boek meermalen lezen om het echt te laten beklijven.
Ik heb mezelf jaren geleden, toen ik serieus begon met bloggen, aangeleerd om langzamer en bewuster te lezen. Ik lees sindsdien minder, maar het beklijft wel beter en ik haal er ook meer uit. Dat geldt natuurlijk niet voor de categorie smulboeken, maar dat hoeft ook niet. Die lees je vooral voor de instant gratification. Ook zeer waardevol, trouwens.
Blij met jullie reacties, er is gelukkig niet echt iets mis met mij ;-).
Het is inderdaad ook zo dat je in verschillende leeftijdsfasen een boek anders leest. En bij herlezing worden goede boeken beter. Slechte ging je sowieso al niet herlezen denk ik.
Nu ik recenseer moet ik ook bewuster lezen, toch lijkt dat tot nu toe nog geen invloed te hebben op wat ik mij er later van herinner.
Slechte ging je sowieso al niet herlezen denk ik.
Nee, maar ik heb wel boeken herlezen die de eerste keer tegenvielen omdat ik er (op grond van een recensie bijvoorbeeld) iets heel anders van had verwacht. Turtle Diary van Russell Hoban bleek bij herlezing een prachtig boek te zijn (toen ik het een tijdje geleden voor de derde keer las, heb ik het 5 sterren gegeven, wat ik niet vaak doe).
Ook gaf ik boeken waarover ik "on the fence" was vroeger vaak nog een tweede kans voor ik ze wegdeed. Tegenwoordig doe ik dat niet meer. So many books, so little time!
Ja, dat laatste wordt al een beetje prangend hè?
Het lijkt mij een onmogelijke zaak om alles van gelezen boeken te onthouden. Sommige lees je voor je plezier nog een keer en soms met andere ogen, vallen je dingen op die je bij de eerste keer lezen niet zag. Wat Lethe schrijft over bibliotheekboeken overkomt mij ook wel eens, meestal ontdek ik dat al bladerend ter plekke. Deze vakantie weer genoten van Van Dis en Japin. In de bankencrisis van Joris Luyendijk ben ik blijven steken en ik waag geen nieuwe poging.
OT: je schrijfveer van vandaag kwam weer eens goed van pas.
Wat een heerlijk verhaal van jou! Heb je de nieuwe Van Dis?
Ja, hoe warm het was en hoe ver ... dat heb ik dan weer wel onthouden. :0))
De laatste van Dis moet ik nog aanschaffen, er ligt hier nog een boekenbon. Lijkt me een goede besteding.
Ben weer eens laat dus sluit achteraan aan. Ik herinner me bar weinig van wat ik gelezen heb, alleen een sfeer blijft vaak wel hangen. Namen? Niks! Ik heb een collega die dan als je het over een boek hebt alle namen kan noemen van de hoofdpersonen. Zelfs dan heb ik soms nog een grote vraagteken boven mijn hoofd hangen. Soms vind ik dat wel erg frustrerend. Van de boeken waar ik uitgebreid over geblogd heb onthoud ik meestal wel meer. Wat eigenlijk wel een pleidooi voor het bloggen is 😉
Ik ben ook weer begonnen om aantekeningen te maken tijdens het lezen. Daar was ik uit luiheid mee gestopt maar dat helpt toch wel om het boek beter tot je te nemen. Geen hap-slik-weg maar langzaam kauwen.
"Geen hap-slik-weg maar langzaam kauwen."
Dat is mooi uitgedrukt!
Ja, uitgebreid bloggen helpt bij mij ook. Als ik dat vantevoren al weet, maak ik ook aantekeningen, dat scheelt enorm.