Hella en de schrijver waren gister op Artist's Date naar museum Belvédère in Heerenveen. Het is daar zo prachtig, het was me een weelderig waterig groen gekwinkeleer van vogeltjes en plonzende kinderen, en dat was alleen nog maar de wandeling naar het museum.
Binnen waren twee tentoonstellingen. Eerst ging ik naar Christiaan Kuitwaard, met zijn mistige, magische kopjes, bomen en wateroppervlakken. Ik keek als mezelf, als schrijver – hoe zou ik dit omschrijven – en ik luisterde nog naar twee mannen die er met verstand van zaken – of tenminste: zo sprekend – doorheen liepen. "Alles wordt mooier in serie," zeiden ze. En: "Ik houd van schilderijen die van veraf anders zijn dan van dichtbij."
Ik bleef wat achter en maakte foto's. Dat is mijn manier van kijken, ik voel me vreselijk ontoogd als dat niet mag (zoals bij Alma Tadema). Ik hoop vast te leggen wat ik denk tijdens het kijken. Zoals: hoe krijgt hij grijs zo zilver? Maakt hij die dunne lijntjes met een eenharige kwast of met een wijde, droge? Waarom vind ik deze boomstammen mooier dan die, heeft dat met symmetrie te maken?
Gegrepen werd ik door wat hij "structuurtekeningen" noemt, waarin hij zo'n schilderij als het ware ontleedt in licht en donker, met kruisjes en rondjes en vierkantjes.
De andere tentoonstelling heet On the Spot. Verschillende kunstenaars die iets doen met de plek waar ze wonen en/of werken. Er staan twee ouderwetse fauteuils tussen muren met een geschilderd atelier. Er hangen foto's van riet. 
Er zijn wonderlijke schilderijtjes op palinghuid, en op gekerfd karton. Er zijn tegels met zeegezichten, onopgehangen tegels rusten in een soort van diadoos. Er zijn tekeningen over de ervaringen van een twaalfjarige jongen in Meppel in de oorlog. Aquarellen van een soldaat in Indië. Tekeningen van Syrië, ik hoorde de tekenaar onlangs op de radio. Tekenen was een onschuldige bezigheid, anders dan fotografen werd hij nooit weggejaagd.
Een vrouw liep er rond en vertelde aan haar oude vader (vermoed ik) wat er te zien was. Alsof hij zelf een kind was zonder ogen of smaak. Ze las alle teksten voor.
En dan weer naar zomers buiten, heet inmiddels, en me al verheugen op het uitkiezen van de foto's die ik op Facebook wil zetten, en proberen te bedenken wat ik erover zal schrijven. Terwijl je dat helemaal niet vantevoren kan bedenken, het schrijft zich al typend.
