Toen kindeke eenmaal naar de Nederlandse school ging, had ik ook al spoedig weer een biepbaantje: in de schoolbibliotheek. Boeken aanschaffen en inwerken, en uitlenen. Dat laatste was echt geweldig, de hele school kwam langs en op een bepaald moment ken je dan echt al die kinderen, en weet je van welke boeken ze houden. Al dat lieve kleine grut dat bij kindeke in de klas zat, en ook de grotere kinderen tegen wie zij natuurlijk vreselijk opkeek.
Ook daar de eerste moeizame schreden op weg naar computerprogramma's en –catalogi. De tijd waarin ik zelf het internet begon te ontdekken. Ik herinner me nog de verrukking toen ik erachter kwam dat je online in de catalogus van de Library of Congress kon zoeken, en dat ze er nog boeken van Couperus hadden ook. Wel ergerde ik me als rechtgeaarde biepjuf aan de ongeordendheid van het internet. Waarom hadden ze niet vanaf het begin bedacht dat iedereen die een website begon, die verplicht moest onderbrengen in een classificatieschema? (Toen waren de zoekmachines ook nog niet zo goed.) Inmiddels weet ik de meeste zoekstrategieën in Google, en is er niet veel wat ik niet boven water weet te krijgen. Wat zijn er in twintig jaar veel dingen gewoon geworden.
(Ik kon zo gauw geen foto vinden van de school, en google street view – hadden we destijds ook niet verzonnen – gaat niet verder dan het pleintje. De school ligt achter het huis, maar staat al heel lang leeg.)
