Dit boek kregen alle PDO'ers ter ere van de 20e National Day (altijd een groot feest waarbij alle huizen en snelwegen met lichtjes versierd waren, en een enorm vuurwerk). Geologisch is het landschap van Oman enorm interessant, hoe meer ik erover leerde, hoe meer ik onder de indruk was. Deze hoge bergen waren ooit zeebodem, die platte vlakte was ontstaan doordat er een gletscher overheen geschoven was … Druipsteengrotten in de open lucht, versteend hout, versteend koraal, windkanters, een berg vol rudisten (fossielen van weekdierschelpen waar zich later weer geodes in gevormd hebben, als ik het goed onthouden heb).
We hebben er wel wat van meegenomen, moet ik eerlijk zeggen. Als beloning voor de heldhaftige trektochten!
geologie
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, oman. Bookmark de permalink.
Mooie verzameling.
Ik kan me voorstellen dat je de boeken over Oman niet wegdoet. Zo'n belangrijk deel van je leven. Sommige boeken worden een stukje van jezelf. Beetje raar gezegd, maar je begrijpt me vast.
Ja, zo voelt het inderdaad.