tranen

kloof-2016-11-04-10-54Wat een bende tranen heb ik vergoten om dit boek. Een sterfgeval, een gedoemde liefde, een uitzichtloos leven … het is bijna allemaal kommer en kwel, dit verhaal over een groep kwekelingen in hun laatste jaar. Soms kan het zo heerlijk zijn om je eigen verdrieten eruit te huilen om de ellende van dierbare personages.
Mijn moeder kreeg De Kloof Zonder Brug van haar zuster, voor haar eindexamen in 1950. Ik weet wel dat ze me er lang te jong voor vond. Ik was zo'n braaf meisje dat geen enkel boek las voor het was toegestaan.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op tranen

  1. Liesbeth schreef:

    Mijn moeder zei precies hetzelfde - ik mocht het eerst niet lezen!
    Maar ik vond het prachtig...
    Heb het helaas niet meer.
    Weet nog dat er een Arie in voorkwam maar verder is er weinig blijven hangen.

  2. Adriaan Hendriks schreef:

    Ik word er bijna nieuwsgierig naar.

Laat een antwoord achter aan Hella Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *