Sanne van Havelte

havelte-2016-11-05-09-59Ik ben gestopt met Sanne van Havelte toen het over de kinderen van de eerste generatie begon te gaan, toen vond ik ze saai worden. Maar oh, wat is die eerste serie geweldig. Van mijn moeder heb ik In de Storm en Toen kwam Tjeerd, en die twee zijn nog altijd mijn lievelings. Ik kan ze dromen, en toch ontroeren ze bij elke herlezing.
Ik heb wel eens gedacht om zelf zo'n serie te schrijven (mijn tweede boek speelt in hetzelfde dorp als het eerste), het leek me zo heerlijk om zo lang bij je personages te verwijlen!
Mijn moeder vond Toen kwam Tjeerd ook het mooist, ze vertelde dat ze met vriendinnen in de etalage van de kunsthandel keek (ik denk Van Hulsen in Leeuwarden), en dat ze elkaar dan dingen aanwezen die ze "net iets voor Maddie" vonden. Ze kreeg het in 1949 op Sinterklaas, inmiddels ligt het in twee stukken, en mist de voorplaat. In de Storm kreeg ze van haar zus op haar zeventiende verjaardag, jee, wat kreeg ze veel boeken toen!
Ietjes hongerkuur is een afgeschreven bibliotheekexemplaar, de rest heb ik via Marktplaats aangeschaft. Alleen maar om me eens in de zoveel tijd weer te kunnen onderdompelen bij de Van Eekjes, de Huizinga'tjes en de Ter Hegges.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op Sanne van Havelte

  1. Liesbeth schreef:

    Ik vond Hanna's Vlucht het mooiste! Met Daantje.
    En ook die van die dochter van de horlogemaker - kan even niet op de titel komen. Waar de tweelingbroer van Tjeerd na de oorlog opduikt.
    Ga er maar weer eens eentje lezen...

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *