tempo doeloe

oedjoengSinds De Stille Kracht (de tv-serie met Pleuni Touw) ben ik altijd dol geweest op tempo doeloe, op films en boeken en batik en wajang en rijsttafel. En nooit in Indonesië geweest! (Het dichtste bij kwam ik tijdens mijn bibliotheekstage bij Nusantara in Delft.)
Ik kon Aan den Oedjoeng dan ook niet laten liggen.
Hier staat een mooi stukje over dit boek.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *