go ask alice

onkruid-2016-11-19-11-50Destijds vonden ze dat ik op haar leek, op het meisje van de voorplaat van Het Onkruid en de Bloem. Ik kreeg het van mijn vader, december 1972. Het was een boek met gigantisch veel invloed. Er waren op school best wel mensen die drugs gebruikten, een jongen is zelfs in een inrichting beland en later overleden, en we werden aan alle kanten voorgelicht over de gevaren. Dit boek heeft mij zeker bang gemaakt voor alles wat met drugs te maken had/heeft. Ik weet nog dat ik in de KEI-week (Groningen, 1976) in een kroeg terechtkwam waar de wietlucht te snijden was, en echt een noodlot-gevoel kreeg. Every junkie's like a setting sun
Wat is er sindsdien eigenlijk veranderd dat blowen heel gewoon is, onder scholieren en onder studenten, iets voor in 't weekend, niets om bang voor te zijn. Ik moet mijn eerste waterpijp met kindeke nog roken.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, tijdgeest met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op go ask alice

  1. lethe schreef:

    Ahhh, dit had ik ook! Was een lijfboek voor mij als tiener, hield sowieso erg van dagboeken en boeken in dagboek-formaat. Later heb ik het in het Engels gekocht. De Nederlandse versie heb ik weggedaan, maar de Engelse heb ik nog steeds.
    Was hevig teleurgesteld toen ik er (pas ten tijde van Goodreads) achter kwam dat het nep was. Een cautionary tale, vermomd als echt dagboek, van een of andere Mormoonse schrijfster.
    Toch is het voor mij nog steeds een 4-sterrenboek.

  2. Rene Ruiter schreef:

    One pill makes you larger, and one pill makes you small
    And the ones that mother gives you, don't do anything at all

    Go ask Alice, when she's ten feet tall

    Geïnspireerd door 'Alice in wonderland' maakten Jefferson Airplane in 1967 de klassieker White rabbit (https://www.youtube.com/watch?v=R_raXzIRgsA).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *