Soms komen dingen zo prachtig samen. Mart Smeets jubelde bij dwdd over de nieuwe Leonard Cohen, You Want it Darker, en de nummers stonden op Youtube, en dat titelnummer is zo prachtig, met dat koor dat hineni hineni zingt, wat Hier Ben Ik betekent, wat dan weer de titel is van het nieuwste boek van Jonathan Safran Foer, dat ik net aan het lezen was. Here I Am. Hier Ben Ik, onvoorwaardelijk en zonder voorbehoud compleet aanwezig.
Foer was te gast bij Boeken van de vpro, en een van de eerste dingen die hij daar zegt is: Stories are always a response to a problem. Misschien had Wim Brands er wél aan gedacht om te vragen op welk probleem dit boek een antwoord geeft. De interviewer vraagt veel, en Foer zit nog zo diep in zijn boek, weet nog zo precies wie wat zegt, en wanneer, ik vond dat zo prachtig om te zien, om jaloers op te worden.
Het is een doorwrocht boek, en tegelijk het simpele verhaal van een echtgenoot, een vader van drie zonen die allemaal met zoveel liefde getekend zijn, zo grappig en ontroerend, het deed me ook denken aan die tv-serie over die dysfunctionele Joodse familie, Transparent.
Die transparantie, die zelfspot, dat bewustzijn dat ontleden ondanks alle intellectuele vaardigheden uiteindelijk niets oplevert (Woody Allen is er ook een meester in), ik vind het een wonder.
En ik denk dat deze roman het antwoord geeft op de vraag: hoe kun je Hier Ben Ik zeggen?
Door alle redeneringen en beschermende zelfspot te laten varen, door in volle overgave aanwezig te zijn. Precies wat je moet doen om een goed boek te schrijven.
Ik heb zelden zóveel prachtige zinnen onderstreept in een boek:
• Good architecture should make one feel as if one is in a cave with a view of the horizon.
• While we pursue happiness, we flee from contentment.
• Living the wrong life is far worse than dying the wrong death.
After a snowfall, there are only desire lines.
• The saddest thing about this has been confronting my own lack of sadness.
• It is primarily about who we are wholly there for, and how that, more than anything else, defines our identity.
• He who could survive anything would never survive a mirror.
• There are no cures for the hurt that hurts most. There is only the medicine of believing each other's pain, and being present for it.
• He chose illness, because he knew of no other way to be seen. Not even by those looking for him.
• Creation demanded self-erasure …
• There are three levels of mourning: with tears, with silence, and with song.
• What if my tiredness is just a hiding place?
• … and as always, when he couldn't place a feeling, it became anger.
• Come home because a people without a home is not a people, just as a person without a home is not a person.
• To be and not to be.
• "It's not enough just to get home," he said. "You have to be able to stay there."
• They were singing, and I knew the song, but nog how to join them.
• There is nothing more whole than a broken heart.
