In mijn dagboeken moet wel terug te vinden zijn wanneer ik Care of the Soul* voor het eerst las, ergens in de jaren negentig. Pas later heb ik het zelf gekocht, omdat het zo'n boek is dat je steeds opnieuw moet lezen om je de lessen steeds op een andere manier eigen te maken.
Het is niet alleen het beste zelfhulpboek dat ik ken, (en dan 'zelfhulp' niet in de zin van 'in zeven dagen naar innerlijke rust en gezondheid' maar in de zin van werkelijke geestelijke en spirituele groei, naar inzicht en een ruimer leven) maar ook als schrijfboek heeft het me veel gebracht.
Veel van de dilemma's waar mensen mee kunnen worstelen worden bijvoorbeeld in een mythologisch kader geplaatst, waardoor ze als 'verhaal' gaan werken, en inspiratie bieden voor de reis die een hoofdpersoon moet afleggen.
Wat op zijn beurt weer inspiratie bracht voor mijn eigen reis.
Het gaat over wat de ziel nodig heeft – dat is heel iets anders dan wat je aan gereedschap nodig hebt om te overleven in de hectische maatschappij. Het gaat over depressie, ziekte, jaloezie, geweld, en wat dat ons te zeggen heeft als we maar wilden luisteren.
helpen en schrijven
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo, thomas moore. Bookmark de permalink.