uiensoep

Nog twee extra exemplaren van Brandsporen heb ik. Wat lijkt het inmiddels al lang geleden dat ik het uitbracht. En nog verschrikkelijk veel langer geleden dat ik het schreef. Het grootste deel heb ik in Houston geschreven, dat was een heerlijke flow, ik kon echt overal schrijven, ik bracht kindeke naar paardrijden en bleef zelf met de laptop in de auto zitten, raampjes open, en laat maar komen.
Een andere fase die ik me nog goed herinner was die van de revisie. Oorspronkelijk schreef ik het in de derde persoon, maar ik was niet tevreden. De goede vorm vond ik pas na het lezen van Holes (met flashbacks in de tegenwoordige tijd) en Crossing to Safety (iemand die het verhaal in de ik-vorm aan iemand anders vertelt). Toen ik op een kwade dag ontzettend door mijn rug ging en alleen nog maar plat kon liggen, heb ik al die zijs in iks veranderd.
De Mexicaanse werkster zei dat uienwater zo goed was voor de rug, en ze bekleedde mij met natte soeplappen. De geur van uiensoep is voor altijd verbonden met schrijven.