grote mensen

Natuurlijk heb ik heel veel kinderboeken van Annie MG. Abeltje, Wiplala, Minoes, Jip en Janneke, Vingertje Lik … noem maar op.
Dit zijn de grotemensenboeken. Wat Ik Nog Weet kreeg ik kortgeleden van een vriendin, het zijn korte stukjes over Annies jeugd, geestig en onderkoeld geschreven.
Tot Hier Toe kreeg ik in 1986 van mijn ouders op mijn verjaardag. Al haar grotemensenliedjes en –gedichten. Met natuurlijk Aan een Klein Meisje. Het gedicht dat mijn vader ergens voorlas, waardoor mijn moeder verliefd op hem werd, zo ging het verhaal.
Een gedicht dat ook nu weer zo aanspreekt. We moeten er allemaal in, het land waar de grote mensen wonen.
schmidt 2015-11-17 11.14
Aan een klein meisje

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and're muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen ...
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Annie M.G. Schmidt

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, gedichten met de tags . Bookmark de permalink.

2 Reacties op grote mensen

  1. Liesbeth schreef:

    Mooi hé! Het is later (in de 2e feministische golf) bewerkt voor vrouwen door Cobi Schreier. Is minstens even mooi! Als je het wilt hebben dan mail ik het je.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *