Die poëzieroute door Leeuwarden is prachtig, en hoe fijn Groningen ook is (de mooiste stad van Friesland tenslotte ;-), ik voel me vaak nog schuldig dat ik er niet meer woon, in mijn geboortestad. Ze staan er allemaal in, de gedichten die op grote platte stenen door de stad verspreid liggen. Blijven hangen zijn Spanjaardslaan van Rawie (de begraafplaats die zo'n belangrijke rol speelt in Brandsporen), en vooral het gedicht "God van de Drempel" dat op het looppad naar de ingang van het MCL ligt.
Een typisch Heldenreisgedicht, voor etappe vijf.
God van de drempel
ogen voor en ogen achter
van in- zowel als uitgang wachter,
zet hier uw stempel.
Niemand die het kan lezen.
Dit is gewoon de ingang.
Wees maar niet bang.
Wie ziek is kan genezen.
Wij zijn maar op bezoek
en hebben ons boeket
mooi in een vaas gezet.
Ze doen nog onderzoek.
Wie weet kan het genezen.
Dus niet zo bang.
Dit is gewoon de uitgang.
Niemand die het kan lezen.
Nicolaas Matsier
