domweg gelukkig

Het lijkt een wat futiele titel, in het licht van het wereldnieuws. Ik was gister naar het reünieconcert van Irolt, en kwam thuis met een hoofd vol vrolijkheid, muziek en herinneringen. Dan plof je nog even op de bank, scrollt door je Facebook en je twitter, en langzaam breekt het besef door dat de tv aan moet want er is een ramp gebeurd.
Zó vaak besef ik dat ik domweg gelukkig ben als ik domweg gelukkig ben, met m'n kat, of de herfstblaadjes, of een goedgelukte kerstkaart. Of met een prachtig boek, of een mooi gedicht.
Dat geluk is kwetsbaar als een herfstblad. En toch is het het enige waar je je aan kunt vasthouden.
Ik mij.

De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind.
Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind.