de duisternis tussen dennen

Jaja, de jonge sla. En alle andere vast ook heel mooi, dus blijven mag hij zeker. Maar ik heb geloof ik meer genoten van het marathoninterview met Van den Hoofdakker. Wat het is, dat mij zo verrukt aan die lange interviews met schrijvers en psychiaters (die heb ik er tot nu toe uitgepikt)? Het zijn de levens die zich ontvouwen zoals een personage zich kan ontvouwen in je hoofd als je maar de goede vragen stelt. Luisteren, en tegelijk je handen hun werk laten doen.
Ik vertelde laatst aan iemand hoe ik te werk ga, met de gelliplate en de uitknipsels, en hij vroeg verbaasd: "Dus het toeval speelt een heel grote rol?"
Toeval?
Overgave.
The creative process is a process of surrender, not control. (Julia Cameron)
Midden in dit boek staat een gedeelte dagboek, het gaat over het maken van een gedicht. En tegelijk is de psychiater aan het duiden: hoe ontstaat een gedicht? En wat zegt dit gedicht over mij? Hij laat Freud erop los, en verlatingsangst. "Wat ik altijd geheimzinnig heb gevonden is de duisternis tussen dennen."