De leeslintjesboekenplank wordt niet de meest interessante, blogsgewijs. Want ook dit is weer een peperdure geërfde turf. Een schrijfjuf moet tenslotte wel alles weten van de Nederlandse Literatuur, nietwaar?
Niet waar.
En zeker niet in lange, geleerde stukken.
Een schrijfjuf hoeft alleen maar gevoel te hebben voor wat goed is en wat niet, en dat komt voort uit heel veel lezen en heel veel schrijven. Zelf opgedane eruditie, niet de eruditie die Etty Hilleseum een "aangetrokken pak" noemt, waarbij iemand blind vaart op de geleerdheid van anderen.
Dus het mag weg, ik slaak nu al een zucht van verlichting. Iemand die het wil overnemen?
Nederlandse Literatuur
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, literatuur met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
