met dank

depressie 20150930_113804Toen de zwarte hond mij voor het eerst bezocht – ik zie hem nog zitten, zo trouwhartig, op het voeteneind van mijn bed in Schotland – wist ik nog niet veel over hem. Ik las veel over hem, weggedoken in het hoekje naast de boekenkast, boeken in het Engels en in het Nederlands. Eentje kreeg ik van mijn ouders op Sinterklaas in 1996. Bijna twintig jaar geleden, moet je nagaan. Voor mij werkte het goed om op verschillende manieren belicht te zien wat er met me aan de hand was. Al kwam ik de ware, dieper liggende oorzaak pas véél later op het spoor.
Nu herken ik de zwarte hond als hij zijn neus om de hoek steekt, daar heb ik geen boek meer voor nodig. Deze twee mogen eindelijk weg. Met dank. Dat moet van Marie Kondo, maar dat voel ik ook echt.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags , . Bookmark de permalink.

3 Reacties op met dank

  1. Adriaan Hendriks schreef:

    Van die leidraad word ik dan wel weer een beetje vrolijk.

  2. Adriaan Hendriks schreef:

    Het lijkt me een prachtig seculier pastoraal boek.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *