in de roos

Over het eerste boek van links op de derde plank van de linkerkant van de boekenkast schreef ik al. Die vreugde is nog zo kort geleden! En Etty Hillesum is zo vanzelfsprekend belangrijk als een bijbel voor iemand anders.
Dan De Naam van de Roos. Ik zou wel eens willen weten bij hoeveel mensen het in de kast staat. Het was destijds (ik kreeg het in 1984) iets geheel nieuws, zo'n lijvige, spannende, mysterieuze, erudiete roman in een historische setting. Het genre vertakte zich daarna: een tak ging richting literaire non-fictie (ik denk aan boeken als Montaillou en de Waanzinnige Veertiende Eeuw), en de andere tak liep uiteindelijk uit in de Da Vincicode.
Latere boeken van Eco konden me niet boeien, maar dit is me altijd bijgebleven. Ook de film was mooi, en we zijn zelfs het klooster op gaan zoeken waar een deel was opgenomen. Mooie tijden, deel van mijn geschiedenis. Een blijvertje.