schat

paemel1 2015-07-28 09.23Ik heb later niets meer van Monika van Paemel gelezen, maar dit is een van de vroege literaire schatten in mijn bezit.

Nu sla ik het open en opnieuw springen de overgeschreven woorden via mijn ogen mijn hart in en ik weet nog wie ik was toen ik ze overschreef, en ik weet wie ik nu ben, alles zovaak overschreven en toch alles – tegelijk – waar. Zo'n boek dat bijna een extra lichaamsdeel is.

En die ene zin die me altijd bijbleef (zo'n zin waarom je schrijver wilt worden): "Augustus staat iedere morgen met een natte neus in het gras."

paemel2 2015-07-28 09.32paemel3 2015-07-28 09.33

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *