Over Specimen Days schreef ik al. Wie dat nog niet gelezen heeft moet dat NU doen.
Het volgende exemplaar op de plank is Blackbird House van Alice Hoffman, aan het prijsje te zien gescoord op het Boekenfestijn. En het dan in de kast zetten en bewaren voor de vakantie omdat je maar nooit weet of je e-reader dan niet kapot zal gaan of leeg zal raken zodat je god verhoede zonder leesvoer komt te zitten.
Mijn boekenkast staat nog stikvol ongelezens, veel van paps geërfd ook (een stuk of 150 van de 3000 boeken die hij naliet), en wordt het niet eens tijd om daarmee aan de slag? Ik ben gister toch maar in de Kelly Gang begonnen, en tot nu toe is het verbazend boeiend. Enige nadeel van echte boeken: dat je het lettertype niet groter kunt zetten als je ogen 's avonds vermoeid raken.
Van Alice Hoffman houd ik ontzettend veel. In New York las ik The Story Sisters, dat daar ook speelt. The Dove Keepers was ook ontzaglijk indrukwekkend. Dat licht magische van haar, dat heb ik een heel klein beetje geprobeerd te gebruiken bij de kerkhofscènes in Brandsporen.
Kijk aan, we hebben alweer een schrijfmoeder te pakken!
ongelezen
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, schrijfmoeder. Bookmark de permalink.